மூத்த முற்போக்கு எழுத்தாளர் நீர்வை பொன்னையன்  உடனான  நேர்காணல்

இலங்கை அரசாங்கத்தினால் வழங்கப்பட்ட உயரிய தேசிய விருதான ''சாஹித்ய ரத்னா'' விருது நீர்வை பொன்னையனுக்கு கிடைத்ததல்ல. இது எங்களது முற்போக்கு இலக்கிய இயக்கத்துக்கும்   எனது கொள்கைக்கும் கிடைத்த விருது. நான் அரசியலில் இருந்து இலக்கியத்துக்கு வந்துள்ளேன. இலக்கியத்தில் இருந்து அரசியலுக்கு வரவில்லை. எனது அரசியல்பயணம் 1947 இல் ஆரம்பமானது. இலக்கியப்பயணம் 1957 இல் ஆரம்பித்தது... என்று பேசத் தொடங்குகிறார் மூத்த முற்போக்கு எழுத்தாளர் 'சாஹித்ய ரத்னா' நீர்வை, பொன்னையன்...

ஈழத்து முற்போக்கு இலக்கிய முன்னோடிகளில் ஒருவரான நீர்வை பேனாவை ஆயுதமாகக் கொண்ட ஒரு சமூக போராளி. தொழிலாளர் வர்க்கத்துக்காகவே பேனாவை எடுத்த இவர் அவர்களது உரிமைகள், போராட்ட விடயங்கள் தொடர்பில் தனது எழுத்து ஆளுமையினூடாக சமூகத்துக்கு வெளிகொணர்ந்துள்ளார். 

முற்போக்கு எழுத்துலகில் இன்று ஆறு தசாப்தங்களை எட்டியுள்ள நீர்வை இன்றும் எழுத்துத் துறையில்  தன்னன ஈடுபடுத்தி வருகின்றார்.  அத்துடன் இலங்கை முற்போக்குக் கலை, இலக்கிய மன்றத்தின் ஊடாக இலக்கிய கூட்டங்கள், நினைவுப்பேருரைகள்,  நூல்வெளியீடுகள்  என்பவற்றை முன்நின்று நடத்தி வருகின்றார். 

அண்மையில்,  இலங்கை அரசாங்கத்தினால் வழங்கப்பட்ட  உயரிய தேசிய விருதான  ''சாஹித்ய ரத்னா'' விருதைப் பெற்றுக்கொண்ட நீர்வை பொன்னையனை சந்திப்பதற்கு அவரது வீட்டுக்கு சென்றேன். 87ஆவது வயதைக் கொண்டுள்ள இவரது பணிவான தன்மை, பணிவான பேச்சு அவர் தான் கடந்து வந்த பாதையில் சந்தித்த இன்ப துன்பங்களை பகிர்ந்து கொண்ட போது மெய்சிலிர்த்தது. தான் ஒரு பட்டதாரியாக இருந்தாலும் தான் சார்ந்த சமூகத்துக்காக எவ்வாறு கொள்கைபிடிப்புடன் வாழ்ந்து வந்தார் என்பது ஆச்சரியமிக்கதாக இருந்தது. 

இதன்போது அவர் பகிர்ந்து கொண்ட விடயங்கள் எமது வாசகர்களுக்காக... 

 அரசியல் துறையில் ஏழு தசாப்தங்கள் எழுத்துத்துறையில் ஆறு தசாப்தங்கள். இவ்வாறு தசாப்தங்களை கண்டுள்ள நீங்கள் இலங்கை அரசாங்கத்தினால் வழங்கப்படும் 'சாஹித்ய ரத்னா' விருதை பெற்றுள்ளீர்கள். இதனை எவ்வாறு உணர்கின்றீர்கள்? உங்கள் துறைசார் அனுபவங்களை எம்முடன் பகிர்ந்துக்கொள்ள முடியுமா?

நான் சார்ந்த இலக்கிய அமைப்புக்கும் என்னுடைய கோட்பாட்டுக்கும் கிடைத்த விருதாகவே இந்த 'சாஹித்யரத்னா' விருதை கருதுகின்றேன். இவ்விருதை பெற்றதில் மகிழ்ச்சியும் அடைகின்றேன். 

அரசியல் களத்திலிருந்து சிலர் எழுத்துலகிற்குள் பிரவேசிக்கின்றனர்.  எழுத்துத் துறையிலிருந்து சிலர் அரசியல் களத்திற்குள் நுழைகின்றனர். நான் அரசியல் களத்திலிருந்து எழுத்து உலகிற்குள் பிரவேசித்தேன்.  என்னுடைய அரசியல் பயணம் 1947ஆம் ஆண்டின் இறுதியில்  ஆரம்பமானது. இலக்கிய பயணம் 1957இல் ஆரம்பமானது.  நான் பாடசாலையில் படிக்கத் தொடங்கிய காலத்திலிருந்து இன்று வரை தனியாக இயங்கியது கிடையாது.  எப்பொழுதும்  கூட்டாகத்தான்  இயங்கி வந்துள்ளேன். கூட்டாக இயங்கினால் தான் உருப்படியாக எதனையும் சாதிக்க முடியும் என்று  அனுபவரீதியாக  நான் கண்டுணர்ந்தவன். படிக்கும் பொழுது எனக்கு  சிறந்த நண்பர்கள் கிடைத்தனர். எந்த வேலையானாலும்  நாம்  கூட்டமாகத்தான் செயற்படுவோம்.

  1957ஆம் ஆண்டே எனது முதலாவது சிறுகதை படைப்பு ஈழநாடு வாரப்பதிப்பில் வெளியானது. இந்த  முதல் படைப்புக்கு நான் அந்த பத்திரிகை ஆசிரியரால்  பாராட்டு பெற்றேன்.அதனை தொடர்ந்து அவரது ஊக்குவிப்பினால் தொடர்ச்சியாக எழுத்தளனானேன். கவிஞன் இ.நாகராஜன் என்ற எனது அமைப்பைச் சேர்ந்தவர் 'தமிழர்' என்ற பத்திரிகையை நடத்தினார். இது வாரப்பத்திரிகையாகும். இதில் எழுதுமாறு கேட்டுக்கொண்டதற்கு இணங்க எழுத ஆரம்பித்தேன். சுமார் 12 சிறுகதைகளை எழுதினேன.

எனக்கு விருப்பமான தொழில் ஆசிரியர் தொழில். ஆனால், விவசாயம் செய்வது எனது விதியானது, ஆசிரியர் தொழிலை எடுப்பதற்கு பலமுறை முயற்சித்தும் கிடைக்கவில்லை. பட்டதாரியாக இருந்தும் சில,பல காரணங்களால் எனக்கு ஆசிரியர் தொழில் கிடைக்காமலே போய்விட்டது. கல்கத்தாவில் சென்று பட்டப்படிப்பை பூர்த்தி செய்து வந்தேன். ஆனால், முயற்சித்தும் தொழில் கிடைக்கவில்லை. எனது தந்தைக்கு அது பெரும் கவலை. அதன் பின்னரே நான் அரசியலுக்குள் நுழைந்தேன். என்னுடைய எழுத்து அரசியலில் இருந்தே பிறக்கின்றது.  

நான் ஒரு விவசாயியின் மகன் என்ற ரீதியில்  தொழிலாளர் சார் விடயங்களை எனது எழுத்தில் உள்வாங்கினேன் தொழிலாளர் சார் விடயங்களின்  உணர்வுகளே தனக்கு அதிகமாக இருந்தது. அதில் முதலாவதாக எடுக்கப்பட்டது  விவசாயிகளை மையப்படுத்தி எழுதப்பட்டதே 'மேடும் பள்ளமும்' எனும் சிறுகதை தொகுதி.  எனது இலக்கியத்துக்கு அரசியலே தலைமை தாங்கியது.  

 சமூக மாற்றத்தை  அரசியல் போராட்டங்கள் மூலம்தான் ஏற்படுத்த முடியும் என்பதையும் உணர்ந்தேன். சரியான அரசியல் களத்தைத்தேடி அலைந்த எனக்கு கம்யூனிஸ்ட் இயக்கம் கைகொடுத்தது. நாற்பதுகளின் இறுதிக்கால கட்டத்தில் கம்யூனிஸ்ட் இயக்கத்தில் இணைந்தேன். நான் மாணவனாக இருந்த காலத்தில் என் பேரன்பிற்குரிய ஆசிரியர் நீர்வேலி எஸ்.கே. கந்தையா ஆங்கில இலக்கியத்திலும் மார்க்ஸிசத்திலும் எனக்கு ஆர்வத்தையூட்டி, என் அறிவு வளர்ச்சிக்கு வழிவகுத்தார். 

அதேவேளை, கம்யூனிஸ்ட் கட்சியிலிருந்த தோழர் கார்த்திகேசன் மார்க்ஸிசம் பற்றிய தெளிவை ஏற்படுத்தினார். இவ்விரு ஆசான்களது சரியான வழிகாட்டுதலும் இந்த சமூகத்தை மாற்றி அமைப்பதற்காக கம்யூனிஸ்ட் கட்சி நடத்திய போராட்டங்களும் எனக்கு உறுதியான அரசியல் தளத்தை இட்டன.

புரட்சியின் தொட்டில் என்று கூறப்படுகின்ற கல்கத்தாவிற்கு நான் சென்ற பின் வங்காளத் தொழிலாளி வர்க்கத்தின் தீவிர போராட்டங்களிலிருந்தும் கலை , இலக்கிய இயக்கத்தின் செயற்பாடுகளிலிருந்தும் நான் பெற்ற புரட்சிகர உணர்வும் அனுபவங்களும் நான் படைப்பிலக்கிய களத்திற்குள் பிரவேசிக்க உந்துதலாயிருந்தன. 

இக்கால கட்டத்தில்தான் நான் மார்க்ஸிம் கார்க்கி, முல்க்ராஜ், ஆனந்த், கே..ஏ. அப்பாஸ், பிரேம்சந், கிஷன்சந்தர், சரத்சந்ர சட்டர்ச்சி, மாணிக் பந்தோபாந்யாய, தரசங்கர் பாணார்ஜி, விபூதிபூஷன் பர்ணார்ச்சுஜி ஆகியோரது படைப்புகளை ஆங்கிலத்தில் பார்த்தேன். நான் முதல் முதல் படித்த சிறுகதைத் தொகுப்பு புதுமைப் பித்தன் கதைகள், அத்துடன் சிதம்பர ரகுநாதன் தமிழில் மொழிபெயர்த்த மார்க்ஸிம் கார்க்கியின் தாய் என்ற படைப்பு தான் நான் படித்த முதல் நாவல். எனது படைப்பிலக்கிய வளர்ச்சிக்கு முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கம் பெரும் உந்துதலாக இருந்தது.  

முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கம் அதன் குறிக்கோள்கள் பற்றி ...

 ஐம்பதுகளின் இறுதியில் இலங்கை எழுத்தாளர் சங்கம் என்ற ஒரு அமைப்பு சுவாமி விபுலானந்தர் தலைமையில் ஸ்தாபிக்கப்பட்டது. இந்த அமைப்பு சிறிது காலம்தான் செயற்பட்டது. இச்சங்கத்தின் இணைச் செயலாளர்களில் ஒருவரான டாக்டர் சரத் சந்ரா, கல்வி கற்க லண்டன் சென்றபின் இச்சங்கம் செயலிழந்தது. அறுபதுகளின் முற்பகுதியில் இச் சங்கம் இலங்கை முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கம் என்ற பெயருடன் புனரமைக்கப்பட்டது.

இலக்கியத்தை மக்கள் மயப்படுத்தல் மக்களை இலக்கிய மயப்படுத்தல், அரச, இன, மத, சாதி ஆகிய சகலவிதமான ஒடுக்குமுறைகளுக்கும் எதிராகப் போராடுதல், தொழிலாளர், விவசாயிகள், உழைக்கும் வெகுஜனங்கள் அனைவரையும் ஓரணியில் திரட்டி நிலப் பிரபுத்துவத்தின் எச்ச சொச்சங்கள், அனைத்தையும் துடைத்தெறிதல், முதலாளித்துவத்துக்கும் ஏகாதிபத்தி யத்துக்கும் எதிராகப் போராடுதல், சுரண்டலும் சூறையாடலுமற்ற ஒரு சோஷலிஸ சமுதாயத்தை அமைத்தல் ஆகியவைதான் முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கத்தின் குறிக்கோள்களாகும். 

இலக்கிய மாநாடுகள், விழாக்கள், கருத்தரங்குகள், ஆய்வரங்குகள், செயலமர்வுகள் போன்ற இலக்கியச் செயற்பாடுகளை நடத்தி பல அரிய சாதனைகளைப் புரிந்தது. ஒவ்வொரு மாதமும் ஒரு கலை இலக்கிய நிகழ்ச்சியை 2006 ஆம் ஆண்டிலிருந்து இ.மு.க.இ. மன்றம் தொடர்ச்சியாக நடத்தி வருகின்றது.  

அரசியல் எல்லாவற்றிற்கும் தலைமை தாங்குகின்றது. இதற்கமைய கம்யூனிஸ்ட் இயக்கத்தில் ஏற்பட்ட பிளவு முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கத்திலும் பிரதிபலித்தது. இதனால் சங்கத்தின் செயற்பாடுகள் ஸ்தம்பிதமடைந்தன. இச்சங்கத்தைப் புனரமைக்க சில மூத்த முற்போக்கு எழுத்தாளர்கள் முயற்சிகளை மேற்கொண்டனர். இம்முயற்சிகள் பலனளிக்கவில்லை. காலத்தின் தேவை கருதி சில மூத்த முற்போக்கு எழுத்தாளர்களால் இலங்கை முற்போக்குக் கலை இலக்கியப் பேரவை அமைக்கப்பட்டது. 

இலங்கை முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கம் நிறைவேற்ற வேண்டிய வரலாற்றுக் கடப்பாடுகளை இலங்கை முற்போக்குக் கலை இலக்கியப் பேரவை கையேற்று நிறைவேற்றுமுகமாக அர்ப்பணிப்புடன் செயலாற்றி வருகிறது. 

 ஏற்கனவே இரண்டு தடவைகள் கூட்டம் கூட முயற்சித்து அது கைகூடாமை பற்றி நான் விளக்கினேன். பின்னர் இலங்கை முற்போக்கு கலை இலக்கியப் பேரவை என்ற அமைப்பு உருவாக்கப்பட்டது. இந்த அமைப்பை இயக்குவதற்கு ஐவர் கொண்ட ஒரு செயற்குழு அமைக்கப்பட்டது. காலகதியில் க. சிவபுத்திரன், சுமதி குகதாசன், செல்விகள், றின்சா மொஹமட், தித்தலாவை ரிசானா, , எஸ். சதானந்தம் ஆகியோர் எம்முடன் இணைந்தனர். பின்னர் இராசரத்தினம், தர்மலிங்கம் அருளானந்தம், கருணைநாதன், ஆகியோரும் உள்வாங்கப்பட்டனர். இவர்கள் எமது பல்வேறு செயற்பாட்டுக் குழுக்களில் பொறுப்பாயிருந்து செயற்படுகின்றனர்.

இலங்கை முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கம் ஈழத்து முற்போக்கு இலக்கிய இயக்கத்தின் ஒரு மைல்கல்  எமது மன்றத்தின் கலை இலக்கிய நிகழ்ச்சிகள் அனைத்தும் கொழும்பு இல. 6, தர்மராம வீதியிலமைந்துள்ள பெண்கள் கல்வி ஆய்வு நிறுவன கேட்போர் கூடத்தில் ஆரம்பத்திலிருந்து இன்றுவரை தொடர்ச்சியாக நடைபெற்று வருகின்றன. எமது நிகழ்வுகள் இந்த கேட்போர் கூடத்தில் எதுவித தங்கு தடையுமின்றி நடைபெறுவதற்கு இந்த நிறுவனத்தின் பணிப்பாளர் கலாநிதி செல்வி திருச்சந்திரனும், இந்நிறுவனத்தின் பணியாளர்களும் பூரண ஆதரவும் ஒத்துழைப்பும்  வழங்கி வருகின்றார்கள். 

இலக்கிய உலகில் மறக்க முடியாத விடயம்..

எனது  முதலாவது  சிறுகதைத் தொகுதி 1961 ஆம் ஆண்டு சிறந்த சிறுகதை தொகுதியாக அவ்வாண்டின் நடுவர் குழுவால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டதாக அறிகிறேன். ஆனால், அன்றைய சாஹித்திய குழுத் தலைவரான ஒரு பேராசிரியர் 'சிறுகதை என்பது ஒரு இலக்கிய வடிவம் அல்ல அதற்குப் பரிசு கொடுக்க வேண்டியது அவசியமில்லை' எனத் தடுத்துவிட்டதாகத் தெரிகிறது.  அந்த ஒரே வருடம் மட்டும் சிறுகதைக்கென  சாஹித்தியப் பரிசு வழங்கப்படவில்லை. இதனால் சிறந்த சிறுகதைத் தொகுதியாக பரிசிற்குத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டும் பரிசு கிடைக்காமல் போய்விட்டது. இது ஆச்சரியமான செய்தி மட்டுமல்ல. பரிசளிப்புகளின் போது திறமைகளைவிட வேறு விடயங்களும் கவனத்தில் எடுக்கப்படுகின்றன. தனிப்பட உள்நோக்கம் கொண்ட செயற்பாடுகளுக்கும் குறைவில்லை என்று உணர்ந்தேன். நான் ஒரு போதும் பரிசுகளைத் தேடி ஓடியதில்லை.   ஒரு எழுத்தாளனுக்கான  அங்கீகாரம்  மக்களிடம் இருந்தே வரவேண்டும். 

 உங்களது எழுத்துக்களில் எப்படி  போராட்ட வடிவங்களும் இருக்கின்றன?

 ஆரம்ப  கல்வியைப் பிறப்பிடத்தில் கொண்ட நான் பட்டப்படிப்பை  மேற்கொள்ள கல்கத்தா சென்றேன்.  அங்கு படிக்கும் போது  மாணவர் எழுச்சிப் போராட்டங்களில் பங்கு பற்றி  அடக்குமுறை எதிர்ப்பு, மக்கள் எழுச்சி, போராட்டம், போன்றவற்றில் நல்லதொரு அனுபவமும் கிடைத்தது.   அத்துடன் அங்கு கற்கும் காலத்தில் ஆங்கிலம் முதல் இந்தியாவின் பல்வேறு மொழி இலக்கியங்களைப் படிக்கும் வாய்ப்பும் கிட்டியது. இவற்றை கற்பதனூடாக நவீன இலக்கியங்கள் பற்றி தெரிந்துக்கொள்ள வாய்ப்பாகவும் இருந்தது.   இதுவே பிற்காலத்தில் எனது எழுத்தின் உயிர் ஓட்டத்துக்கும் காரணமாக அமைந்துவிட்டது. 

  நீங்கள் எழுதிய சிறுகதை தொகுதிகள் பற்றி...?

'பாசம்' எனது முதல் சிறுகதை. இது 1959 இல் புனையப்பட்டது. 'மேடும் பள்ளமும்' எனது முதலாவது சிறுகதைத் தொகுதி. இத்தொகுதி 1961 ஆம் ஆண்டில் வெளிவந்தது.  பாதை, வேட்கை ஆகிய எனது இரண்டு  சிறுகதைத் தொகுதிகள் பூபாலசிங்கம் புத்தகசாலை அதிபர், உரிமையாளர், நண்பர் சிறீதர் 

வெளியிட்டுள்ளார்.  ஈழத்து முற்போக்குச் சிறுகதைகள் என்ற 25 கதைகள் அடங்கிய தொகுதியையும் முற்போக்கு இலக்கிய எழுச்சி நான்கு முன்னோடி எழுத்தாளர்கள் என்ற இ.மு.க. மன்றத்தின் இருநூல்களும் பூபாலசிங்கம் புத்தகசாலையின் ஆதரவுடன் வெளியிடப்பட்டுள்ளன. இதுவரையில் 11 நூல்களை வெளியிட்டுள்ளேன்.

முற்போக்கு இலக்கியத்தினுடைய போக்கு இப்போது எப்படி  இருக்கின்றது?

முற்போக்கு இலக்கியம் என்பது மக்கள் இலக்கியம். மக்களின் பிரச்சினைகள், போராட்டங்கள் என்பவற்றை  பிரதிபலிப்பதாகவே முற்போக்கு இலக்கியம் இருக்கின்றது. வர்க்க அடிப்படையிலேயே இந்த இலக்கியம் அமைந்திருக்கின்றது. ஒரு குறிப்பிட்ட கால கட்டத்தில் இயங்காமல் இருந்த

  இன்றைய இளம் தலைமுறையினருக்கு நீங்கள் கூற விரும்புவது? 

வாசிப்பு இப்போது மிகவும் குறைந்துள்ளது. எங்களுக்கு வாசிக்காமல் இருக்க முடியாது. இன்றைய தலைமுறையினரிடம் வாசிப்பு குறைவு. ஒரு எழுத்தாளர் எனும் போது அவர் வாசிப்பை நேசிப்பவர்களாக இருக்க வேண்டும். இன்றைய இளம் எழுத்தாளர்களை பார்க்கும் போது கவலையாக இருக்கின்றது. வாசிக்காமல் எழுதுகின்றார்கள் வெறும் கற்பனை எழுத்துக்களாகவே இருக்கின்றது. என்னிடம் பல சிறுகதைகள் திருத்துவதற்கு வரும் அதனை வாசித்து நான் கவலையடைந்திருக்கின்றேன். எழுத்து என்பது ஒரு தவம். அதனை சரியாக செய்ய வேண்டும். 

நேர்கண்டவர் : ஜீவா சதாசிவம்

 அரசியல் என்றாலே ஊழலும் இருக்கும் என்பது பொது மொழியாகிப்போன ஒன்றாகி கிடக்கின்றது. அரச பொது நிதிகளை கையாளும் அதிகாரம் ஆட்சியாளர்கள் வசம் வரும்போது இன்னும் பல அதிகாரங்களும் அவர்களுக்கு வருவதனால் ஊழல் மோசடிகளில் ஈடுபடுவதற்கான வாய்ப்புகளும் உருவாகி விடுகின்றன. 

மேலைத் தேய நாடுகள், ஆசிய நாடுகள் என எல்லாவற்றிலும் இது இடம்பெற்றாலும் மேலைத்தேய நாடுகளில் இத்தகைய ஊழல் குற்றச்சாட்டுக்கள் வரும்போது குறித்த அரசியல்வாதி அவர் வகிக்கும் பதவியில் இருந்து விலகுவார். ஆசிய குறிப்பாக தென்னாசிய நாடுகளில் அந்த பதவியில் இருந்தவாறே தங்களைச் சரிப்படுத்தவும் அரசியல்வாதிகள் முயற் சிப்பர்.

மிகப்பொறுப்புமிக்க பதவி வகிக்கும் ஒருவர் மீதான தென்னாசியாவில் மிகப்பிரபலமான ஊழலாக அமைந்தது முன்னாள் இந்திய பிரதமர் ராஜீவ்காந்தியுடன் தொடர்புபடுத்தப்பட்ட 'போபர்ஸ்' ஊழல்  அந்த வழக்கு விசாரணை தொடர்ந்துகொண்டு போனதோடு அவரது மறைவோடு பல்வேறு திசைகளைக் கண்டது. இலங்கை ஜனாதிபதி வேட்பாளராக மஹிந்த ராஜபக் ஷ தெரிவு செய்யப்பட்ட தறுவாயிலேயே ஹெல்பிங் அம்பாந்தோட்டை என்னும் திட்டத்தில் ஊழல் புகார் எழுந்தது. எனினும் அவர் ஜனாதிபதியாக தெரிவானதும் அந்த ஊழல் பற்றி அடையாளமே மறந்துபோனது.  சுமார் பத்து ஆண்டுகள் அவர் ஜனாதிபதியாக ஆட்சி நடத்திய காலத்தில் பல்வேறு ஊழல்கள் இடம்பெற்றதாக பரவலான குற்றச்சாட்டுக்கள் எழுந்ததோடு அதற்கு எதிராக அணிதிரண்ட சிவில் சமூகக் குழுக்களும் அரசியல் மாற்றம் ஒன்றைவேண்டி நின்றதோடு ஆட்சி மாற்றம் ஒன்று ஏற்படவும் அது வழிகோலியது. 

பஷில் புதிய கட்சி தொடங்கி அதனை பலப்படுத்தும் தீவிர செயற்பாட்டில் இறங்கியுள்ளார். முன்னாள் ஜனாதிபதி மாத்திரமல்லாமல் பாராளுமன்ற உறுப்பினராகவும் இருந்துகொண்டு நாடு முழுவதும் தற்போதைய அரசுக்கு எதிரான பிரசாரங்களை முன்னெடுத்து தன்னை பலப்படுத்தி வருகிறார். ஜனாதிபதியாக இருந்து இறக்கப்பட்டவர் வீட்டில் ஓய்வெடுப்பார் அல்லது விசாரணைகளினால் ஓரம் கட்டப்படுவார் என எதிர்பார்க்கப்பட்ட எல்லோருக்கும் பெரிய ஏமாற்றமானது. ஜனாதிபதியாக தெரிவான மைத்திரிபால சிறிசேன தான் கட்சித் தலைமைப் பொறுப்பை ஏற்றதும் மஹிந்த ராஜபக் ஷவை குற்றவாளி கூண்டில் ஏற்றாது தேர்தலில் போட்டியிட வாய்ப்பளித்து பாராளுமன்ற உறுப்பினராக்கி அதிகார மிக்கவராகவே வரப்பிரசாதங்கள் நிறைந்தவராகவே ஆக்கி வைத்துள்ளார். 

அதேநேரம் தன்னோடு களத்தில் இறங்கி தனது கட்சி வாக்காளர்கள் அனைவருக்கும் ஜனாதிபதித்தேர்தலில் ஐக்கிய தேசிய கட்சியின் தலைவருக்கு பிரதமர் பதவி வழங்கு வதாக உறுதியளித்த ஜனாதிபதி, வெற்றிபெற்றதன் பின்னர் ஊழல்களை விசாரிப்பதில் மஹிந்த ராஜபக் ஷ ஆட்சி மீதான ஊழல்களை விசாரிப்பதற்கு காட்டிய ஆர்வத்தை விட ஆளும் பங்காளிகளான ஐக்கிய தேசிய கட்சியின் ஊழல்களை விசாரிப்பதில் காட்டும் ஆர்வம் அதிகம் என்ற நிலைக்கு இன்றைய நிலைமைகள் தள்ளப்பட்டுள்ளன.

புதிய ஆட்சி அமைந்ததும் அதற்கு தேசிய அரசாங்கம் என பெயர் சூட்டிக்கொண்டாலும் இணைந்த இரண்டு தேசிய கட்சிகளான ஐக்கிய தேசிய கட்சிக்கும் ஸ்ரீ லங்கா சுதந்திரக்கட்சிக்கும் பூரணமான நல்லுறவு ஒன்று நிகழவில்லை. அவ்வப்போது ஊடல்கள் இருந்தவண்ணமே இன்று வரை ஆட்சி தொடர்ந்து கொண்டிருக்கின்றது. 

மஹிந்த தரப்பினர் மீது தேர்தலுக்கு முன்னர் பாரிய குற்றச்சாட்டுக்கள் இருப்பதுபோல் காட்டிக்கொண்டாலும் நல்லாட்சியில் அவர்கள் மீது சுமத்தப்பட்ட குற்றச்சாட்டுக்கள் பாரியளவானதாக இருக்கவில்லை. அரச சொத்துக்களை குறிப்பாக வாகனங்களை முறைகேடாக பயன்படுத்தியமை போன்ற குற்றச்சாட்டுக்களின் பேரில் கைது செய்யப்பட்டாலும் பின்னர் பிணையில் விடுதலை செய்யப்பட்டு வழக்கு விசாரணைகள் நடைபெறுவதால் அவை பாரிய குற்றச்செயல்களாக வெளிக்கா ட்டப்படவில்லை. 

ஒரு வகையில் தங்கள் மீது பாரிய குற்றச்சாட்டுக்கள் ஏதுமில்லை என்பதுபோல மஹிந்த தரப்பினர் தம்மை பிரகடனப்படுத்திக்கொள்ளும் அளவான குற்றச்சாட்டுக்களின் பேரிலேயே கைதுகளும் விசாரணைகளும் இடம்பெற்று வருகின்றன.

ஆனால், பங்காளி கட்சியான ஐக்கிய தேசிய கட்சி வசமிருந்த மத்திய வங்கி பிணை முறி மோசடி குற்றச்சாட்டு தொடர்பில் விசாரிக்க ஜனாதிபதி தனியான ஆணைக்குழு ஒன்றை நியமித்ததும் அந்த ஆணைக்குழு தொடர்ச்சியான அழுத்தங்களின் ஊடே அதனை விசாரித்துச் செல்லும் விதமானது பிரதமராகவுள்ள ஐக்கிய தேசிய கட்சியின் தலைவரையே விசாரிக்கும் அளவுக்கு கொண்டு சென்றுள்ளது.

பிணைமுறி விவகாரம் செல்லும் போக்கினைப்பார்த்தால் அதில் ஊழல் இடம்பெற்றுள்ளமை உறுதிபட தெரிகிறது. ஆணைக்குழு விசாரணை செய்து அறிக்கை மட்டுமே வழங்கும். தண்டனை வழங்காது. நீதிமன்றத்திற்கு அந்த அறிக்கை சமர்ப்பிக்கப்பட்ட பின்னரே   மேலதிக விசாரணை நடத்தப்பட்டு தண்டனை வழங்குவதென்றால் அது தொடர்பான தீர்மானம் எடுக்கப்படல் வேண்டும். 

ஆனால், அதற்கு முன்பதாகவே ஐக்கிய தேசிய கட்சி இப்போது மக்கள் மத்தியில் தண்டனைக்கு உள்ளாகியிருப்பதுபோல தெரிகிறது. கட்சியின் சிரேஷ்ட உறுப்பினர் ரவி கருணாநாயக்க நிதி அமைச்சு பதவியில் இருந்து நீக்கப்பட்டு பின்னர் வெளிவிவகார அமைச்சு பதவியில் இருந்தும் விலகி சாதாரண பாராளுமன்ற உறுப்பினராக மட்டுமே இருக்கும் நிலை.

கட்சியின் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் கோப் குழுவில் அங்கம் வகித்த வேளை பிணைமுறி விவகாரத்துடன் தொடர்புடைய நிறுவன உரிமையாளருடன் தொடர்பு கொண்டமை தொடர்பான தொலைபேசி விபரங்கள் வெளியிடப்பட்டு இப்போது தங்களை நியாயப்படுத்த தடுமாறிக்கொண்டு இருக்கின்றார்கள்.

கட்சித்தலைவர் பிரதமர் பதவியில் இருந்தவாறே தனது கட்சியின் முழுமையாக தியாகத்துடன் உருவாக்கப்பட்ட ஜனாதிபதியினால் நியமிக்கப்பட்டிருக்கும் ஆணைக்குழுவுக்கு நேரில்சென்று சாட்சியமளிக்க வேண்டிய நிலை தோன்றியுள்ளது. இதனை ஜனநாயக இலட்சணமாக காட்ட முற்பட்டாலும் விழுந்தும் மீசையில் மண் ஒட்டாத கதைதான் அது.

இதனால் ஐக்கிய தேசிய கட்சி உறுப்பினர்கள் இப்போது கடுப்பான மனநிலையில் உள்ளார்கள். ஜனாதிபதி இதயசுத்தியுடன் செயற்படுபவராக இருந்தால் இத்தகைய ஒரு ஜனாதிபதி ஆணைக்குழுவை முன்னைய அரசாங்கத்தில் இடம்பெற்ற குற்றச்சாட்டுக்களுக்காகவே  நியமித்து அதனை விசாரணை செய்திருக்க வேண்டும். ஆனால், அவ்வாறு செய்யாமல் ஐக்கிய தேசிய கட்சி தரப்பில் செய்யப்பட்டதாக சொல்லப்படும் மத்திய வங்கி பிணைமுறி மோசடி விவகாரத்தை விசாரிக்கவே ஆணைக்குழு அமைத்துள்ளார். 

இது ஐக்கிய தேசிய கட்சியை பலவீனப்படுத்தும் தந்திரோபாயமா என்னும் கேள்வியையும் கிளம்பியுள்ளது. ஜனாதிபதி தனது நடுநிலைமையை நிரூபிக்க முன்னைய ஆட்சியின்   ஊழல்களை விசாரிக்க இத்தகைய ஆணைக்குழு ஒன்றை அமைக்க வேண்டும் என ஐக்கிய தேசிய முன்னணியின் பின்வரிசை ஆசன எம்.பி.க்கள் எழுத்து மூலம் கோரியுள் ளதாகவும் தெரிகின்றது. 

முன்னைய அரச முறைகேடுகளை விசாரிக்க ஆணைக்குழு அமைக்கப்பட்டால் அந்த ஆட்சியில் இறுதி நிமிடம் வரை அங்கம் வகித்த இப்போதைய ஜனாதிபதியையும் சம்பந்தப்படுத்தி யாராவது வாக்குமூலம் கொடுத்துவிட்டால் தானே தான் நியமித்த ஆணைக்குழுவில் சாட்சியமளிக்க வேண்டிய துர்ப்பாக்கிய நிலை ஏற்பட்டுவிடும். பிரதமரின் பெயரை ஒரு சாட்சியாளர் குறிப்பிட்டதன் காரணமாகவே இன்று பிரதமர் ஆஜராக வேண்டிய சூழ்நிலை ஏற்பட்டுள்ளது. 

எது எவ்வாறாயினும் இப்போது இரண்டு தரப்புகளும் ஊழல்வாதிகள் என்ற நிலையில் யார் யாரை விசாரிப்பது என்னும் குழப்பமாக கட்டத்தை அடைந்துள்ள அரசியல் சூழல் உருவாகியிருக்கிறது. கடந்த வாரம் சட்டம் ஒழுங்குக்கு பொறுப்பான  அமைச்சர் சாகல ரத்னாயக்க பாராளுமன்றத்தில் முன்னைய ஆட்சியினர் செய்த குற்றங்களையும் வழக்குகளையும் பட்டியலிட்டபோது மக்கள் விடுதலை முன்னணி தலைவர் அனுரகுமார கூறிய கருத்து அவதானத்துக்குரியது. 

முன்னைய ஆட்சியாளர்கள் முறைகேடாக நடந்துள்ளார்கள் என்பதில் மாற்றுக்கருத்து இல்லை. ஆனால் அதனை விசாரிக்கும் அருகதை இப்போதைய ஆட்சியாளர்களுக்கும் இல்லை. நீங்கள் அதனை விட பாரிய ஊழல்களை புரிந்துள்ளீர்கள் என்பதே அவரது கருத்து. ஆகவே இப்போது இலங்கை அரசியலில் யார் ஊழல்வாதிகள், யார் விசாரணையாளர்கள்  என்பது புரியாத புதிராக உள்ளது.

நன்றி வீரகேசரி்

உத்தேச அரசியல் யாப்புக்கு எம்.பி.க்கள் ஆதரித்து வாக்களிப்பார்களாயின்  பாராளுமன்றத்தின் மீது குண்டுத்தாக்குதல் நடத்த வேண்டும் என்று  தேசிய சுதந்திர முன்னணியின்  தலைவரும் பாராளுமன்ற உறுப்பினருமான விமல் வீரவன்ச அண்மையில் கூறியுள்ள கருத்து ஜனநாயகத்தை கேள்விக் குறியாக்கியுள்ள அதேவேளை  அநாகரிக அரசியலுக்கு  அச்சுறுத்தல் விடுத்திருப்பதாகவும் உள்ளது.  

குண்டுத்தாக்குதல் நடத்த வேண்டும் என்று விமல்   ஒரு பக்கம் கூறியுள்ள  நிலையில் மூத்த பாராளுமன்ற உறுப்பினர் கெஹெலிய ரம்புக்வெல்ல,  விமல் கூறியதுபோல் ஒரு குண்டு அல்ல நூறு குண்டுகள் பயன்படுத்த வேண்டும் என கூறியிருப்பதன் மூலம் குண்டுகளின் எண்ணிக்கையையும் அதிகரித்திருப்பதானது ஆச்சரியமானதாக இருக்கின்றது. 

விமலின்  இந்த 'குண்டு' விவகாரம் கடந்தவார அரசியலில் பலதரப்பிலும் பேசப்பட்டு வந்த நிலையில், அது பற்றியே இவ்வார அலசல் ஆராய்கிறது.
நாட்டின் தலைவிதியை தீர்மானிக்கும் அதியுயர் சபையில் குண்டு மழை பொழிவது  பற்றி இவர்கள் இவ்வாறு உரக்க பேசுவதால் நாட்டில் ஜனநாயகம் இருக்கின்றதா என்ற கேள்வியும் எழுந்துள்ளது. நாட்டில் நீதியை நிலைநாட்டி நாட்டு மக்களுக்கு நல்ல பல விடயங்களை செய்ய வேண்டும் என மக்களால் தெரிவுசெய்யப்பட்ட மக்கள் பிரதி நிதிகளின் இவ்வாறான தீவிரவாத கருத்துக்கள் பலருக்கும் அச்சத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது.  

இது இவ்வாறிருக்க, விமல் கூறிய இந்த கருத்தை சிறுபான்மையினருக்கு எதிரான ஒரு பிரசாரமாகவே எண்ண வேண்டியுள்ளது. புதிய அரசியலமைப்பு திருத்தத்தின் படி சிறுபான்மையினரின் நலன்கள் அதிகளவில் கருத்திற்கொள்ளப்படுவதும் அதிக கவனத்திற்குட்படுவதென்பதும் சில இனவாத அரசியல்வாதிகளால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாத தருணத்தின் வெளிப்பாடாக இருக்கின்றது. சிறுபான்மையினர் விடயத்தில் தென் னிலங்கை இனவாதிகள் இன்று நேற்று அல்ல, கடந்த 30 வருட காலமாக  அச்சுறுத்தலாகவே இருந்து வருகின்றனர் என்பது மறுக்க முடியாத உண்மை. 

சில இனவாத சக்திகளின் இனவாத கருத்துக்கள், அச்சுறுத்தல்கள் என்பனவே இன்றும் சிறுபான்மை இன மக்களுக்கான அடிப்படை உரிமைகளைக் கூட முழுமையாக பெற முடியாத இக்கட்டான நிலைமையை ஏற்படுத்தியுள்ளன.

இலங்கை – இந்திய ஒப்பந்தம் எந்தவிதத்திலும் பெரும்பான்மையினரை பாதித்து விடக்கூடாது என்ற நோக்கிலேயே அப்போதைய குண்டுத் தாக்குதலையும் நடத்தியுள்ளனர். 

அதன் நீட்சியே இன்றைய சிறுபான்மையினர் நலனையும் முடக்குவதற்கு விமல் போன்ற இனவாதிகள் கையாண்டு வரும் உத்தியாக இருக்கின்றது. அந்த ஒப்பந்தம் அன்று எவ்வித தடையுமின்றி சரியாக அமுல்படுத்தப்பட்டிருக்குமானால், இன்று சிறுபான்மையினர் உயிரிழப்புக்களை இழக்க வேண்டியதொரு நிலையும் ஏற்பட்டிருக்காது. 

இங்கு இன்னொரு விடயத்தையும் கவனிக்க வேண்டும். விமல் ஆரம்பத்தில் இருந்து கூறும் கருத்துக்கள் ஒவ்வொன்றும் அவரை பிரபலமடையச் செய்வதற்காகவே இருந்து வருகின்றன. ஆனால், இந்தக் கூற்று அவரது தலைமைப் பதவியையும் கேள்விக்குறியாக்கியுள்ளது.  'எமது கட்சியின் தலைவர் ஒரு சண்டியராக இருப்பதை நாம் விரும்பவில்லை' என அக்கட்சியின் அமைப்பாளர் பியசிறி விஜேநாயக்க சிங்கள பத்திரிகை ஒன்றுக்கு வழங்கிய நேர்காணலில் தெரிவித்திருந்தார். இதன்மூலம் விமலின் தலைமைத்துவம் பறிபோகும் நிலைமையும் உருவாகியுள்ளது.

விமலை காப்பாற்றுவதற்கு மாத்திரம் நாம் பேசுகின்றோம். நாட்டுக்கு ஏற்படப்போகும் பங்கம் தொடர்பில் பதில் தேடுவதற்கு எமக்கு முடியாது போகும். எம்மால் பிரச்சினை ஏற்படுமானால் ஒரு அரசியல் கட்சி என்ற ரீதியில் அதனை திருத்திக் கொள்வது எமது பொறுப்பாகும். 

நாட்டுக்கு எமது கட்சியினால் ஏதும் பிழை ஏற்படுமாயின் அதனை திருத்திக்கொள்ளும் பொறுப்பு எமக்கு இருக்கின்றது என்றும் பியசிறி விஜேநாயக்க இதன்போது சுட்டிக்காட்டியுள்ளார்.பாராளுமன்றத்தின் மீது குண்டுத்தாக்குதல் நடத்த வேண்டும் என்று விமல் வாய்மூலம் சொல்லியிருப்பது பற்றி நல்லாட்சி தண்டிக்குமா, இல்லையா என்றதொரு கேள்வி மனதில் எழுந்தாலும் இவ்வாறானதொரு உண்மையான சம்பவம் 1987 ஆம் ஆண்டு  நடைபெற்று முடிந்தது. இப்போது விமல் தேசிய சுதந்திர முன்னணியின் தலைவராக இருந்துகொண்டு இக்கருத்தை கூறியிருக்கிறார். 

1987ஆம் ஆண்டு ஜூலை மாதம் 29ஆம் திகதி இலங்கை –-இந்திய சமாதான ஒப்பந்தம் செய்துகொள்ளப்பட்டது. இந்த ஒப்பந்தம்  செய்த பிறகு அரசாங்க பாராளுமன்றக் குழுவின் முதல் கூட்டம் நடந்த தினமான 1987, ஆகஸ்ட், 18ஆம் திகதி  பாராளுமன்ற கட்டடத்தில் குண்டு வெடிப்புச் சம்பவம் இடம்பெற்றது. 

அப்போதைய ஜனாதிபதி ஜே.ஆர்.ஜயவர்த்தன தலைமையில் நடந்த அந்த  கூட்டத்தில் இரண்டு கிரனைட் குண்டுகள் வெடித்ததில் தெனியாய எம்.பி.யும் மாத்தறை மாவட்ட அமைச்சருமான கீர்த்தி அபேவிக்கிரம கொல்லப்பட்டார். ஜனாதிபதி ஜே.ஆர்.ஜெயவர்த்தனவை துப்பாக்கியால் சுட்டுக்கொலை  செய்ய எடுத்த முயற்சி தோல்வியுற்றமையினாலேயே 'கிரனைட் குண்டு' வீச்சு நடத்தப்பட்டுள்ளது.

எனினும் ஜனாதிபதிக்கு வைத்த இலக்கு குறி தவறி அது பாராளுமன்ற ஊழியர் மீது தாக்கி அந்த ஊழியர் படுகாயமடைந்தார். இச்சம்பவத்தில், அமைச்சர்களான லலித் அத்துலத் முதலி, வின்சென் பெரேரா , மேஜர் மொண்டேகு, காமினி ஜெயசூரிய, ஈ.எல்.பி.ஹுருள்ளே ஆகியோர் காயமடைந்தனர். பிரதமர்பிரேமதாஸாவுக்கும் இதன்போது காலில் காயம் ஏற்பட்டதுடன் 15 எம்.பி.க்கள் காய மடைந்தனர். பாராளுமன்றம் கூடுவதற்கு முன்பே இச்சம்பவம் இடம்பெற்றதாகவும் இலங்கையின் பாராளுமன்ற  வரலாற்றில் இச்சம்பவம் பெரும் பரபரப்பை ஏற்படுத்தியதாகவும் அத்தருணத்தில் சுட்டிக்காட்டப்பட்டது.  

''நாட்டின் இறைமைக்கும் சுதந்திரத்துக்கும் ஜனநாயகத்துக்கும் குந்தகம் விளைவிக்கும் வகையில் தென்னிலங்கை பயங்கரவாதிகள் வன்முறைகளில் ஈடுபட்டு வருகின்றனர். அப்படியான நடவடிக்கையொன்றே பாராளுமன்றத்தில் இடம்பெற்ற குண்டு வெடிப்பாகும் என்று அப்போதைய ஜனாதிபதி  ஜெயவர்த்தன அந்த நேரத்தில் தெரிவித்திருந்தார். வடகிழக்கு பகுதியில் பயங்கரவாதம் முடிவடைந்த நிலையில் அதேநேரம் தென்னிலங்கையில் வன்முறைகளை தென்பகுதி பயங்கரவாதிகள் தூண்டிவிட ஆரம்பித்துள்ளனர் என்றும் ஜே.ஆர். குறிப்பிட்டிருந்தார்.  இச்சம்பவத்திற்கு இந்திய மக்களவையும் வன்மையான கண்டனத்தை தெரிவித்திருந்தது.  இவ்வாறான வரலாறு ஒன்று இலங்கை பாராளுமன்ற குண்டு வெடிப்பில் இருக்கின்றது. 

குறிப்பாக மக்கள் பிரதிநிதிகள் மக்கள் நலன் சார் விடயங்களில் அக்கறையுடன் இருப்பது மாத்திரமன்றி அவர்களுக்கு முன்மாதிரியாக இருக்க வேண்டிய இவர்கள் தீவிரவாத கருத்துக்களை கூறுவதன் மூலம் நாட்டு மக்களுக்கிடையே இன்னுமொரு இனக்கலவரத்தை உருவாக்குவதாகவே அமைந்துவிடும். ஆகவே எதிர்காலத்தில் இவ்வாறான தீவிரவாத கருத்துக்களை அநாகரிகமான வார்த்தைகளை கூறுபவர்கள் மீது கடும் நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டிய பொறுப்பு நீதித்துறைக்கு உண்டு. அச்சுறுத்தலான 'குண்டு' பற்றிய   கூற்றுக்களால் இவர்கள் தண்டிக்கப்பட வேண்டும் என்ற எதிர்பார்ப்பு பலருக்கும் இருக்கும். 

அதேநேரம்  தமிழீழத்துக்கான ஆயுதப்போராட்டத்தில் ஈடுபட்டவர்களும் இயக்கங்களுக்கு தலைமை தாங்கியவர்களும் இந்த பாராளுமன்றத்திற்கு    பின்னாளில் ஜனநாயகவாதிகளாக திருந்தி இதே   ஜனநாயக பாராளுமன்ற த்தில் அங்கம் வகித்தார்கள்.  இப்போதும் வகிக்கின்றார்கள் என்பதையும் இங்கு நினைவுபடுத்த வேண்டும்.

நன்றி வீரகேசரி