ஒவ்வொரு நினைவு தினங்களும் சில விடயங்களை அவ்வப்போது நினைவுபடுத்துவதைப்போலவே, இரண்டு வருடங்களுக்கு ஒரு தடவை வரும் கூட்டு ஒப்பந்தமும். தொழிலாளர்களின் சம்பளம் தொடர்பில்  2016ஆம் ஆண்டு  ஆகஸ்ட் மாதமளவில் செய்துகொள்ளப்பட்ட கூட்டு ஒப்பந்தம் இரண்டு வருடங்களை கடந்து அதனை மீண்டும் மேலும் இரண்டு வருடங்களுக்கு புதுப்பிப்பதற்கான  முதலாவது சந்திப்பும் இரண்டு வாரங்களுக்கு முன்பு இடம்பெற்று எவ்வித இணக்கப்பாடின்றி நிறைவடைந்தது. 

இந்த இணக்கப்பாடு இல்லாத விடயம் புதுமையானதல்ல என்பது யாவரும் அறிந்ததே. ஒவ்வொரு இரண்டு வருடத்துக்கு ஒருமுறையிலான சந்திப்பும் 'இணக்கப்பாடு' இன்றியே முடிவடைந்து திடீரென 'இணக்கப்பாடு' என்ற நிலையில் 'குறைந்தளவிலான தொகை அதிகரிக்கப்பட்டு' இறுதித் தீர்மானம் அறிவிக்கப்பட்டுவிடுவது நகைச்சுவையானதாகவே இருப்பது வழக்கம்.

உலக சந்தையில் தேயிலை விலை வீழ்ச்சி என்பதை பிரதான காரணமாகக் கொண்டு இதர பல காரணங்கள் சொல்லப்பட்டு தொழிலாளர்களின் எதிர்பார்ப்பில், பெரும் ஏமாற்றத்தையே கொடுக்கும் ஒப்பந்தமாக, பேச்சுவார்த்தை தோல்வியில் அடைந்து சம்பந்தமே இல்லாத ஒரு தொகை தீர்மானிப்பது வழமையாகிவிட்டது. 

பெருந்தோட்டத்துறை தொழிலாளர்களுக்காக மேற்கொள்ளப்படும் இந்த கூட்டு ஒப்பந்தம்  இலட்சக்கணக்கான தொழிலாளர்களின் நலன்களோடு தொடர்புடையதாகும். ஒரு வகையில் அது முழு மலையக மக்களினது வாழ்வியலைத் தீர்மானிக்கும் அம்சமாக உள்ளது. இது  தொழிற்சங்கம் மற்றும் அரசியல் ரீதியில் மலையகத்தில் மிகுந்த முக்கியத்துவம் பெற்றுள்ளது.அத்தோடு தேசிய ரீதியாகவும் முக்கியத்துவம் பெறும் விடயமாக மாறியுள்ளது. 

  பெருந்தோட்டத் தொழிலாளர்களின் வேதன அதிகரிப்பு தொடர்பாக மிக நீண்ட காலமாகவே பேசப்பட்டு வருகின்றது.   இது தொடர்பில் அந்தந்த காலத்தில் பல்வேறு சந்தர்ப்பங்களில் போராட்டங்களும், பணிப் பகிஷ்கரிப்பும் இடம்பெற்று வந்துள்ளன. அந்த வகையில் சமகாலத்தில் தோட்ட தொழிலாளர்களின் வேதனத்தை தீர்மானிப்பதற்கான கூட்டு ஒப்பந்த பேச்சுவார்த்தைகள் இடம்பெற்று வருவதையும் அதற்கு முன்னதான ஒப்பந்தங்கள் பற்றியதுமான ஓர் அலசலாகவே இந்தவார "அலசல்" அமைகிறது. 

150 ஆண்டுகால வரலாற்றைக் கொண்ட பெருந்தோட்டக் கைத்தொழிலில் அகப்பட்டு அல்லல் படும் சமூகமாக மலையகப் பெருந்தோட்டத்துறை சமூகம் உள்ளது. ஆரம்பத்தில் சம்பளத்திற்குப் பதிலாக அரிசி மற்றும் ஏனைய உணவு பண்டங்கள் வழங்கப்பட்டதுடன் தொடர்ச்சியான சம்பளமும் வழங்கப்படவில்லை. 

1972 வரை பிரித்தானிய கம்பனிகளினால் நிர்வகிக்கப்பட்ட இந்த தோட்டங்களை தேசிய மயமாக்கிய பின்னர் முதன் முதலில் 1972ஆம் ஆண்டு சம்பளக் குழுவினால் குறைந்தபட்ச கூலிச் சட்டத்தின் (Minimum Wages Ordinance)  கீழ் தீர்மானிக்கப்பட்டது. சம்பள நிர்ணய சபை தாபிக்கப்படும் வரை நாட் சம்பளத்தை தோட்ட உரிமையாளர்கள் தன்னிச்சையாகத் தீர்மானித்தனர். குறைந்தபட்ச கூலிச் சட்டத்தின் கீழ் சம்பள சபை தாபிக்கப்பட்டது. அதில் தொழிலாளர்களைப் பிரதிநிதித்துவம் செய்யும் தொழிற்சங்கங்கள், தோட்ட முதலாளிகள் மற்றும் அரசாங்கப் பிரதிநிதிகள் இடம்பெற்றனர். 

1992ஆம்  ஆண்டு பெருந்தோட்டங்கள் தனியார் மயப்படுத்தப்பட்டதோடு 22 பிராந்திய கம்பனிகள் வசம் ஒப்படைக்கப்பட்டுள்ளன. சில தோட்டங்களை அரச கூட்டுத்தாபனங்களான மக்கள் பெருந்தோட்ட அபிவிருத்தி சபையும் அரச பெருந்தோட்ட யாக்கமும், எல்கடுவ பிளான்டேசன் எனப்படும் அரச பொறுப்பில் உள்ள கம்பனிகளும் முகாமை செய்து வருகின்றன. ஏனையவை சிறு தோட்ட உரிமையாளர்களிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டுள்ளன. 

பெருந்தோட்டங்கள் பிராந்திய கம்பனிகளுக்குக் குத்தகைக்கு வழங்கப்பட்ட போது ‘கூட்டு ஒப்பந்த’ அடிப்படையில் தோட்டத் தொழிலாளர்கள் நிர்வகிக்கப்படவில்லை. பெருந்தோட்ட தொழிலாளர்களுக்கான நியதிச் சட்டங்கள் மற்றும் பொதுவாக காணப்பட்ட தொழிற்சட்டங்களின் அடிப்படையிலேயே பெருந்தோட்டங்கள் நிர்வகிக்கப்பட்டன. ஆகையால் தொழிலாளர்களின் நாள் சம்பளமானது சம்பள நிர்ணய சபையினூடாக தீர்மானிக்கப்பட்டது. 

1994க்குப் பின்னர் அரசாங்கம் சம்பள நிர்ணய விடயத்திலிருந்து விலகிக் கொண்டது. அதன் பின் பெருந்தோட்டக் கம்பனிகள் தொழிற்சங்கங்களைக் கொண்டு கூட்டு ஒப்பந்தம் ஒன்றின் மூலம் தொழிலாளர்களின் சம்பளத்தை நிர்ணயிக்க ஆரம்பித்தன. 

ஆரம்பத்தில், இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸ் (CWC) உடன் மாத்திரம் இந்த ஒப்பந்தம் செய்யப்பட்டதோடு பின்னர் இலங்கை  தேசிய தோட்டத் தொழிலாளர் சங்கம் (LJEWU) மற்றும் அரச ஒருங்கிணைந்த பெருந்தோட்ட தொழிற்சங்க  கூட்டமைப்பு (JPTUC) ஆகியனவும் தொழிற்சங்க பிரதிநிதிகளாக  கைச்சாத்திட்டன. இதுவே 1996ஆம் ஆண்டிலிருந்து கூட்டு ஒப்பந்தம் என்ற பெயரில் மாற்றம் செய்யப்பட்டது.

1998ஆம் ஆண்டு முதல் இரண்டாண்டுகளுக்கு ஒரு முறை  மேற்கொள்ளப்படும் ‘கூட்டு ஒப்பந்தம்’ உரிய கால இடைவெளியில் மேற்கொள்ளப்படவில்லை என்பதை அவை கையொப்பமிடப்பட்டிருக்கும் திகதிகளை வைத்து அடையாளப்படுத்த முடியும். 

கடந்த இருபது வருடகாலமாக மூன்று தொழிற்சங்க அமைப்புகள் மாத்திரமே இந்த கூட்டு ஒப்பந்தத்தில் கைச்சாத்திடுகின்றன. 40 வீத அங்கத்தவர்களைக்கொண்ட தொழிற்சங்கங்களுடன் இந்த ஒப்பந்தம் செய்வதற்கு உடன்பாடு காணப்பட்டுள்ளது. ஏறக்குறைய வெள்ளிவிழா கண்டுள்ள நிலையில் இந்த தொழிற்சங்கங்களுக்கு மாத்திரம் இந்த கூட்டு ஒப்பந்தத்தில் கைச்சாத்திடும் சட்ட வலிது உள்ளதா என்கின்ற கேள்வியும் எழுகின்றது. பெருந்தோட்ட மக்களும் இந்நாட்டின் பிரஜைகள் என்ற வகையில் வாழ்வுக்கான சம்பளத்தைப் பெற்றுக்கொடுப்பதில் அரசாங் கத்துக்கும் கடப்பாடுண்டு.  

ஏனைய துறைகளில் தொழில் செய்வோரின் வேதனம், வாழ்க்கைச் செலவு ஏற்றத்திற்கு ஏற்ப வருடாந்தம் மீளாய்வு செய்யப்படுகிறது. அரச துறையில் வருடாந்தம் ஒரு குறிப்பிட்ட விகிதத்தில் சம்பளம் அதிகரிக்கப்படுகின்றது. இதனை மீளாய்வு செய்ய ஜனாதிபதி தனியான ஆணைக்குழு ஒன்றையும் அமைத்துள்ளார். எனினும் தோட்டத் தொழிலாளர் சம்பள விடயம் தொடர்பில் அவர் ஒரு வார்த்தையும் பேசுவதில்லை. அவருடன் ஒட்டிக்கொண்டு தேர்தல் அரசியல் செய்யும் இ. தொ. கா இந்த விடயத்தை அவருடன் பேசுகின்றதா?. 

இ.தொ.கா தற்போதைய தனது பாத்திரம் என்ன எனும் கேள்வியை சரியாக உணர்ந்து காய் நகர்த்த வேண்டும். ஜனாதிபதிக்கும் தங்களுக்குமான அரசியல் உறவை தோட்டத் தொழிலாளர் சம்பள விடயத்துக்கு பயன்படுத்துவதன் மூலம் சரி செய்யலாம். அதை விடுத்து கம்பனியுடன் பேசுவார்கள். இறுதியில் தோல்வி என்பார்கள். வெளிநடப்பு செய்வார்கள். என்ன பேசினார்கள்? என்ன தோல்வி என யாருக்கும் தெரியாது. ஆனால் ஒரு நாள் ஒப்பந்தம் செய்து பேச்சுவார்த்தை வெற்றி என்பார்கள் . இது கடந்த 25 ஆண்டுகளாக இடம்பெறும் "தொடர் நாடகம்". இந்த முறையும் அதையே அரங்கேற்ற நினைப்பது வேடிக்கையானது. 

தொடர்ந்து தோல்வியுறும் இந்த கூட்டு ஒப்பந்த முறை தொடர்ந்தும் செய்யப்பட்டு கொண்டே இருக்கிறது. ஏனைய துறைகளில் அதிகமானோர் மாத சம்பள அடிப்படையிலே தொழில் செய்கின்றார்கள். ஆயினும் பெருந்தோட்ட தொழிலாளர்கள் சுமார் 200 வருட காலமாக நாட் கூலிக்காகவே தொழில் செய்கின். றார்கள்

இவர்களின் வேதனம் இரண்டு வருடத்திற்கு ஒரு முறை மீளாய்வு செய்யப்பட்டாலும் அது நாகரீகமான மானிட வாழ்க்கையினைக் கொண்டு நடத்துவதற்குப் பொருத்தமற்றது. வாழ்க்கைச் செலவு சுட்டிகள் தொடர்ந்து அதிகரித்து சென்ற போதும் அதற்கான சலுகைகள் இவர்களுக்கு வழங்கப்படுவதில்லை. 

இந்த நாட்டின் பிரஜைகளாகவும் தேசிய பொருளாதாரத்தின் முக்கியப் பங்காளிகளாகவும் இருக்கும் பெருந்தோட்டத் தொழிலாளர்களுக்கு கௌரவமான வேதனத்தைப் பெற்றுக் கொடுப்பதில் அரசாங்கத்துக்குக் கடப்பாடு உண்டு.  பேச்சுவார்த்தையில் அரசாங்கப் பிரதிநிதிகளும் ஒரு தரப்பாக பங்கேற்க வேண்டும்.

மாத சம்பள முறையே இன்றைய தேவையாக உள்ளது. அது சாத்தியமாகாதபோது குறைந்தபட்சம் 'கூட்டு ஒப்பந்தம்’ செய்யப்படும் கால இடைவெளி நிச்சயப்படுத்தப்பட்டதாக இருக்க வேண்டும் என்பதையும், நிலுவைப் பணக்கொடுப்பனவிலும் ஒரு முறையான கொள்கை வகுக்கப்படல் வேண்டும் என்பதையும் உறுதிப்படுத்த ஒப்பந்தம் செய்யும் தொழிற்சங்கங்கள் முன்வர வேண்டும். 

இந்த இலக்கினை அடைய சகல தரப்பினரையும் கொண்ட கூட்டிணைந்த செயற்பாடு அவசியமாகும். இல்லாவிட்டால், "தொடர் தோல்வியில் தொடரும் ஒப்பந்தம்" என இம்முறையும்  அமைந்துவிடும் அபாயமே உள்ளது. 

இலங்கை அரசியலில் பெண்களின் பங்கேற்பு சம்பந்தமாக கடந்த உள்ளூராட்சி மன்றத் தேர்தலோடு கூடிய கவனம் திரும்பியது. உள்ளூராட்சி மன்றங்களில் 25 சதவீதம் பெண் உறுப்பினர்கள் கட்டாயமாக்கப்பட வேண்டும் என்ற சட்ட ஏற்பாடு காரணமாக நிறை குறைகளுக்கு அப்பால் பெண்கள் உள்ளூராட்சி மன்றங்களில் பங்கேற்கும் சூழ்நிலை உருவாகியுள்ளது. அதேநேரம் அரசியல் கட்சிகளுக்கு உள்ளேயும் அரசியல் கட்சிகளுக்கி டையேயும் இடம்பெறும் வாத, விவாதங்கள் கைகலப்பாகவும் வன்முறைகளாகவும் மாறி விடுவதுண்டு. 

வாத விவாதங்களின் போதல்லாமல் அரசியல் அதிகாரம் இருப்பதன் காரணமாக அதிகாரம் கொண்டோர் பலவிதமான வன்முறைகளில் ஈடுபடுவதை அவதானித்திருக்கிறோம். கடந்த மாதம் ஒரு மாகாண சபை உறுப்பினரின் மனைவி ஓர் அரசியல்வாதியாக அல்லாதபோதும் கூட கையில் துப்பாக்கியோடு ஒருவரைத் தாக்குவதை தொலைக்காட்சி வழியாக காணக்கூடியதாக இருந்தது. ஆனால், அதனையெல்லாம் பாரதூரமான விடயமாக பேச முன்வராத சமூக வலைத்தள உலகம்,  மஸ்கெலியாவில் இடம்பெற்ற கட்சி ஆதரவாளர்களுக்கிடையிலான கைகலப்பின்போது ஒரு பெண் பிரதேச சபை உறுப்பினர் செருப்பை எறியும் காட்சி பரவலாக உரையாடலுக்குள்ளானது.

பெண்ணொருவர் இத்தகைய நிலைமைக்கு ஏன் செல்ல வேண்டும் என்பது பற்றிய ஆராய்வுகள் ஏதுமில்லாமல் அப்பெண் பற்றிய அவதூறான செய்திகளை வெளியிடுவது அல்லது விமர்சனத்துக்குள்ளாக்குவது என்பது பற்றி ஒன்றுக்கு இரண்டு தடவை சிந்திக்க வேண்டியுள்ளது. அவர் செருப்பை ஓங்கி நிற்கும் புகைப்படத்தை வைத்துக்கொண்டு லண்டனில் இருந்துகூட ஆங்கிலத்தில் கட்டுரை எழுதி ஒட்டுமொத்த பெண்களின் அரசியல் பற்றிய விமர்சனக் கட்டுரையை எழுதுவதெல்லாம் அபத்தமானதே. அதேநேரம் பாதிப்புற்றவர்  பெண் என்ற வகையில் அவர் பக்க நியாயங்கள் ஏதேனும் இருக்கின்றனவா என்பதை கேட்டறிந்து குறித்த காட்சியை விவாதிப்பதே சரியானதாகும். 

சமூகக் கட்டுப்பாடுகளுக்கு மத்தியிலும்  அரசியலுக்கு ஒரு பெண் வந்தால் அதன் பிரதிபலன் என்னவாக இருக்கும் என்பதை மஸ்கெலியாவில் கடந்தவாரம் இடம்பெற்ற அசம்பாவிதம் மறைமுகமாக காட்டி விட்டுச் சென்றுள்ளது. 

மஸ்கெலியா பிரதேச சபை தலைவர் தெரிவு நாளில் இடம்பெற்ற கலவரத்தில் கலகத்தில் ஈடுபட்ட கூட்டத்தின் மத்தியிலிருந்து ஒரு பெண்  செருப்பைத் தூக்கி எறியும் காட்சியை ஊடகங்கள் பிரசுரித்திருந்தன. முகநூலில் அவரவர் விருப்பத்திற்கேற்ப தனது புகைப்படத்தைப் போட்டு பலரும் கருத்து தெரிவிக்கின்றனர். 

ஆனால், தான் தூக்கியெறிந்த செருப்பு தன்னை நோக்கி எறியப்பட்ட செருப்பு என்பதையும் அது ஒரு ஆணுடையது என்பதையும் யாரும் புரிந்து கொள்ள மறுக்கிறார்கள். பெண்கள் அரசியல் களத்தில் இறங்கிச் செயற்படும்போது எதிர்கொள்ள வேண்டிய இத்தகைய பிரச்சினைகளால் தான் மிகுந்த மனஅழுத்தத்திற்கு உள்ளாகியுளளதாகவும்  நோர்வூட் பிரதேச சபை உறுப்பினரான  மஞ்சுளா தெரிவிக்கிறார். அவருடனான உரையாடல் சுருக்கமாக இங்கே தரப்படுகின்றது.

''சிறுவயது முதலே நான் அரசியல் தொழிற்சங்க ஆர்வமுள்ளவள். பல வருடங்களாக இலங்கை தேசிய தோட்டத் தொழிலாளர் சங்கத்தில் உத்தியோகத்தராக கடமையாற்றிய நான் கடந்த ஐந்து வருடங்களுக்கு மேலாக தொழிலாளர் தேசிய சங்கத்தின் மகளிர் பிரிவில் செயற்பாட்டாளராக இயங்கி வருவதுடன் கடந்த இரு ஆண்டுகளாக அச்சங்கத்தின் நோர்வூட் பிரதேச அமைப்பாளராகவும் செயற்பட்டு வருகின்றேன்.

 பெண்ணென்று என்னை ஓரம் கட்டாமல் ஒரு பிரேதசத்திற்குரிய அமைப்பாளராகவும் செயற்பட எனக்கு கிடைத்த வாய்ப்பு கடந்த பொதுத் தெர்தலில் நோர்வூட் தென்மதுரை வட்டார  வேட்பாளராக ஐக்கிய தேசிய முன்னணியில் இ.தொ.கா. முன்னாள் பிரதேச சபை உறுப்பினரை எதிர்த்துப் போட்டியிட்டேன். இதன்போது பெண் என்ற அடிப்படையில் பல்வேறு இழிசொற்களுக்கு ஆளாக நேர்ந்தது.

பெரும் பணச் செலவு செய்து என்னை வட்டாரத்தில்  தோற்கடித்தார்கள். ஆனாலும் எனது பணிகள் மீது நம்பிக்கை வைத்து எமது கட்சி எனக்கு பட்டியல் மூலமாக பிரதேச சபை உறுப்பினர் வாய்ப்பை வழங்கியது. எனது கணவர் வெளிநாட்டில் தொழில் புரியும் அதேநேரம் குடும்பத்தலைவியான நான் எனது பிள்ளைகளையும் பராமரித்துக்கொண்டு அரசியல் செயற்பாட்டிலும் ஈடுபட்டு வருகின்றேன். குறித்த தினம் எமது அண்மைய பிரதேச சபையான மஸ்கெலியா பிரதேச சபை தலைவர் தெரிவில் எமது கூட்டணி குலுக்கல் முறையில் தெரிவுசெய்யப்படுதற்கான உறுதிப்பாடு கிடைக்கப்பெற்ற நிலையில் எமது அணியினருக்கு வாழ்த்து தெரிவிப்பதற்கான ஆதரவாளர்களாக மஸ்கெலியா செல்ல தயாரானோம்.

அதற்காக நோர்வூட் சந்தியில் பஸ்ஸுக்காக காத்திருந்தபோது வாகனம் ஒன்றில் வந்த இ.தொ.கா. மாகாண சபை உறுப்பினரொருவர் உள்ளிட்ட ஆதரவாளர்கள் என்னருகே வந்து அவர்களது வாகனத்தை நிறுத்தி என்னை மிகவும் கேவலமான முறையில் ஏசினார்கள். ஒரு பெண்ணை எந்தளவுக்கு வார்த்தைகளால் கொச்சப்படுத்த முடியுமோ அந்தளவுக்கு கொச்சைப்படுத்திவிட்டுச் சென்றார்கள். நான்  மிகுந்த மனவேதனை யுடனேயே மஸ்கெலியா நகருக்கு சென்றேன். அங்கே சென்றபோது அங்கேயும் அதே கும்பல்  என்னை சீண்டியது. இதனால் நான் வாய்த்தர்க்கத்தில் ஈடுபட நேர்ந்தது.

மஸ்கெலியா பிரதேச சபையை கூட்டுவதில் ஏற்பட்ட குழப்பநிலையை கண்டித்து நாங்கள் மௌனமாக அமர்ந்து போராட்டத்தில் ஈடுபட்டிருந்த வேளையில் மீண்டும் அவ்வழியாக வந்த அக் கும்பலில் ஒருவர் தாம் வென்று விட்டதாகச் சொல்லி உன்னையெல்லாம் செருப்பால் அடிக்க வேண்டும் என தனது செருப்பை கழற்றி எறிந்தார். அச் செருப்பையே மீண்டும் தூக்கி அவர் மீது பதிலுக்கு எறிந்தேன். அது ஆணுடைய செருப்பு என்பதை அவதானியுங்கள். அந்த கட்டத்திலிருந்து மட்டுமே ஊடகங்கள் என்னை ஒளிப்பதிவு செய்திருக்கின்றன. 

அதற்கு முன்பதான எந்தக்காட்சியும் காண்பிக்கப்படவில்லை. அவை அனைத்தும் எனது மனசாட்சிக்கு மட்டுமே தெரியும். 'இப்போ வாடா பொம்பளைகிட்ட' என நான் அவர்களை பார்த்து ஏசும் வசனங்கள், அவர்கள் இதற்கு முன்னர் என்னிடம் வம்பு இழுத்திருக்கிறார்கள் என்பதனை நிரூபிக்கவில்லையா? அவர்கள் என்மீது வீசிய அசிங்கமான வார்த்தைகளின் வெளிப்பாடே நான் அவ்வாறு பேசிக்கொண்டு அவர்கள் என்மீது வீசிய செருப்பை மீண்டும் அவர்கள் மீது எறியக்காரணம் என்பதை புரிந்துகொள் ளாது, நான் பொத்தாம் பொதுவாக செருப்பைக் கழற்றி அடித்ததாக பலரும்  எழுதி வருவதும் எனது படங்கள்   பகிரப்பட்டதும் மிகுந்த மனவேதனை யையும் மனஅழுத்தத்தையும் தந்துள்ளது. 

இந்த உலகம் பெண்ணுக்கு நடக்கும் அநியாயங்களை, அவர்கள் மீது எறியப்படும் அவதூறு வார்த்தைகளை எண்ணிப்பார்க்கத் தவறுகின்றது.  ஒரு பெண் துணிந்து எதிர்த்தால் அவளை எப்படியெல்லாம் இந்த உலகம் சித்தரிக்க முயற்சிக்கிறது என்பதை நினைக்கும்போது வேதனையாக இருக்கின்றது'', என்றும் தெரிவித்தார். ''எனக்கும் தனிப்பட்ட வாழ்க்கை உண்டு.  குழந்தைகள் இருக்கிறார்கள். அவர்களுக்கும் எதிர்காலம் இருக்கிறது. இதனையெல்லாம் எண்ணிப்பார்த்த பின்பே யாராக இருந்தாலும் இச்சம்பவம் குறித்து தமது கருத்தைச் சொல்லவேண்டும்'', என்று குறிப்பிடுகின்றார். 

பெண்கள் அரசியலில் கால்பதிக்க சட்டம் இடமளித்துள்ள போதிலும் சமூகம் அதனை நிறுத்துவதில் எவ்வாறு முன்னிற்கின்றது என்பது பற்றி குறித்த சம்பவமே நன்றாக வெளிபடுத்தியுள்ளது.  நோர்வூட் பிரதேச சபை உறுப்பினர் மஞ்சுளாவின் கருத்துக்களும் பதிவு செய்யப்பட வேண்டும் என்ற நோக்கத்தோடு எழுதப்பட்டிருக்கும் இப் பத்தியில் அவர் தெரிவித்துள்ளவாறு அவர் பக்க நியாயங்களையும் புரிந்துகொள்ள இன்றைய அலசல் முயற்சித்திருக்கிறது. 

அதேபோராட்டத்தில் இரு மாகாண சபை உறுப்பினர்களும் மாகாண கல்வியமைச்சர் உட்பட அக்கட்சியின் ஆதரவாளர்கள் கற்களை தூக்கி எறிந்து கலகத்தில் ஈடுபடுவதைக் காட்டும் காணொளிக் காட்சிகளும் புகைப்படங்களும் கூட வெளிவந்துள்ள நிலையில் அவை சாதாரணமானதாகவே பார்க்கப்பட்டுள்ளன. எனவே, ஆண்கள் வன்முறையில் ஈடுபட்டால் அது சாதாரணமாகப் பார்க்கப்படுவதும் அதுவே பெண்களின் பக்கத்தில் இருந்து வந்தால் அது அசாதாரணமானதாகப் பார்க்கப்படுவதும் எந்த மனநிலை என்னும் கேள்வியை எழுப்ப வேண்டியுள்ளது.

நன்றி வீரகேசரி  05/04/2018

இலங்கை அரசியலில் நடப்பு காலம் என்பது ஒரு ஸ்திரமற்ற போக்கையே காட்டி நிற்கின்றது. இந்த ஸ்திரமற்ற நிலைக்கு உள்ளூராட்சி மன்ற தேர்தல் முடிவுகள் ஒரு காரணமாயினும் இத்தேர்தல் முடிவுகள் இவ்வாறு அமைவதற்கு ஏதுவான காரணிகள் என்னவென்றும் இந்த வார 'அலசல்' ஆராய்கிறது.

ஜனநாயக ஆட்சிக்கட்டமைப்பில் 'கட்சிகள்' என்பது மிக முக்கியமான அம்சம். நாட்டை ஆட்சி செய்வதற்காக அல்லது தமது சமூகத்தின் விருத்திக்கான கொள்கை பிரகடனங்களை செய்து அத்தகைய கொள்கை பிரகடனங்களின் அடிப்படையில் மக்களை அணி திரட்டி, அந்த அமைப்புக்கு ஒரு யாப்பினை உருவாக்கி அந்த யாப்பின் அடிப்படையில் அங்கத்தவர்களை அணிதிரட்டி அதிலிருந்து பல்வேறு படிமுறைகளை உருவாக்கி அந்த படிமுறையில்  தலைவர் அல்லது தலைமைத்துவ குழுச் செயலாளர் உள்ளிட்ட நிர்வாகிகள் என தெரிவு செய்து இயங்குவதுதான் கட்சிக்கட்டமைப்பு.

 ஆனால், நடைமுறையில் இத்தகைய நடைமுறைகள்தான் உள்ளனவா என ஆராய்ந்து பார்த்தால் 'கட்சிகள்' எனச் செயற்படுகின்ற எல்லா அமைப்புகளுக்குள்ளும்  'குழு' மனப்பான்மையும் 'குழு' செயற்பாடுகளும் காணப்படுகின்றமையை கட்சி பேதமின்றி எல்லா கட்சிகளிலும் காணக்கூடியதாக இருக்கின்றது. 

கட்சி, கொள்கை என ஒன்று திரண்டு செயற்பட்டு வாக்குகளைக் கோரிவரும் இவர்கள் அதிகாரம் என்று வந்தவுடன் இவ்வாறு குழுக்களாக செயற்படத்தொடங்கும் போதே பொதுமக்கள் கட்சிகளின் நிலைப்பாடுகள் என்னவென்று தெரியாமல் ஊகத்தின் அடிப்படையில் அரசியலை எதிர்கொள்ள நேரிடுகின்றது.

 அதேபோல இவ்வாறு கட்சிகளுக்குள் நிலவும் குழு மனப்பான்மை தான் கட்சிகள் பிளவடையவும் புதிய கட்சிகள், கூட்டணிகள் உருவாகவும் காரணமாகி அவ்வாறு உருவாகின்ற கட்சிகள் மேலும், மேலும் சிதைவடைந்து செல்கின்றமையை அவதானிக்கிறோம். இதனை ஜனநாயகம் என பேசிக்கொண்டாலும் ஸ்திரமற்ற ஆட்சிக்கும் நிலையான அபிவிருத்தியொன்றை நாட்டு மக்களுக்கு பெற்றுக்கொடுக்க முடியாமைக்கும் இதுவே காரணம் என சொல்லலாம்.

நடைமுறையில் இன்று இலங்கையில் செயற்பாட்டிலுள்ள பிரதான கட்சிகளை எடுத்து நோக்கினால் இந்த குழு நிலைமைகள் பற்றிய ஒரு கண்ணோட்டத்தினைச் செலுத்தலாம். இன்று ஜனாதிபதியாக இருக்கக் கூடியவர் ஸ்ரீலங்கா சுதந்திரக் கட்சியின் தலைவர். அதேபோல அதன் தலைமையில் உருவாக்கப்பட்டிருக்கக் கூடிய ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திரக் கூட்டமைப்பு என்னும் கூட்டமைப்பினதும் தலைவர். 

ஆனால், ஸ்ரீலங்கா சுதந்திரக் கட்சி, கட்சியாகவே இருக்கின்றதா அல்லது அதற்குள் குழுக்கள் இருக்கின்றனவா என பார்த்தால் அங்கு குழு மனப்பான்மையையும் குழு செயற்பாடுகளையும் அவதானிக்கலாம். கட்சியின் போஷகர்கள் என்று சொல்லக்கூடிய முன்னாள் ஜனாதிபதிகளான சந்திரிகா ,  மஹிந்த ராஜபக் ஷ ஆகிய இருவரும் சுதந்திரக் கட்சியின் வெவ்வேறு குழுக்கள். சந்திரிகா தனது குழுவாக மைத்திரி இருக்க வேண்டும் என்ற எதிர்பார்ப்போடு தனது தீர்மானங்களை கட்சிக்குள் கொண்டுவர எத்தனிக்கின்றபோது மஹிந்த தனது குழுவினை மைத்திரிக்கு எதிரானதாக கட்டமைக்க முயல்கின்றார். 

அந்தக் குழுக்களே இன்றும் கூட மைத்திரியுடன் அமைச்சுப்பதவிகளைப் பெற்றும் பொது எதிரணியில் அமர்ந்தும் அரசியல் செய்கின்றன. ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர கூட்டமைப்பு என்று எடுத்துக்கொண்டாலும் அந்த கூட்டணிக்குள்ளும் இதே மஹிந்த அணி, மைத்திரி அணி என்ற பிளவுபட்ட அணிகள் உள்ளன. இவ்வாறு பிளவுபட்ட அணிகளை ஊக்குவித்து தமது நலனை அடைந்துகொள்ள இந்த அணிகளுக்கு பலம் சேர்க்கும் இதர அமைப்புகளும் கட்சிகளும் இயங்குகின்றன. 

இதுதான் ஸ்ரீலங்கா சுதந்திரக் கட்சி தலைமையில் ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர கூட்டமைப்பு என்ற ஒன்று இருக்கும்போதே ஸ்ரீலங்கா பொதுஜன பெரமுன என்ற கூட்டமைப்பை உருவாக்க வழிசமைத்துள்ளது. இன்று இந்த நாட்டில் நிலவுகின்ற அரசியல் ஸ்திரமற்ற சூழ்நிலைக்கு இந்தக் குழு மனப்பான்மைதான் பிரதான காரணம் என சொல்லித்தெரிய வேண்டியதில்லை.

ஐ.தே.க.வை எடுத்துக் கொண்டாலும் இதே குழு மனப்பான்மை தான் அங்கேயும் மேலாங்கி நிற்கின்றது. ஜே.ஆர். காலத்தில் பிரேமதாச தனக்கான குழுவைக் கட்டியெழுப்பி அவர் ஆட்சிக்கு வரும்வரை அதனைக் கடைப்பிடித்தார். அவர் ஆட்சியில் அமர்ந்ததன் பின்னர் லலித் அத்துலத் முதலி, காமினி திசாநாயக்க குழுவினர் அவருக்கு எதிரானவர்களாக மாறினர். அதிலிருந்து 'ஜனநாயக ஐக்கிய தேசிய முன்னணி' என்னும் புதிய கட்சியே உருவாகி ஐக்கிய தேசிய கட்சிக்கு பெரும் சவாலானது.

இன்றைய நிலையில் ஸ்ரீலங்கா சுதந்திரக் கட்சி ஆட்சியில் இருக்கும்போதே எவ்வாறு அதிலிருந்து ஒரு பகுதி ஸ்ரீலங்கா பொதுஜன பெரமுனவாக உருவாகி இன்று ஸ்ரீலங்கா சுதந்திரக் கட்சி  தலைமையிலான ஆட்சிக்கே சவாலாக அமைந்துள்ளதோ அதே நிலைமையை அன்று 90களில் உருவான ஜனநாயக ஐக்கிய தேசிய முன்னணியின் 'ராஜாளியா' சின்னம் ஐக்கிய தேசிய கட்சிக்கு அச்சுறுத்தலானது. (இப்போது இருக்கின்ற அரசியல்வாதிகளில் ரவி கருணாநாயக்க இந்த அணியிலிருந்து வந்தவரே)  ஒருவகையில் அந்த பிளவும் அதனைத் தொடர்ந்த மரணங்களும்தான் இளையவரான ரணில் கைக்கு ஐக்கிய தேசிய கட்சி அன்று தலைமைப் பொறுப்பைக் கொண்டுவந்து சேர்த்தது. அன்றிலிருந்து இன்றுவரை ஐக்கிய தேசிய கட்சிக்குள் ரணில் குழு, ரணிலுக்கு எதிரானவர்கள் குழு என இரு குழுக்கள் இருந்துகொண்டே இருக்கின்றன. 

இன்றைய அரசியல் சூழல் ஸ்திரமற்றதாக இருப்பதற்கு ஸ்ரீலங்கா சுதந்திரக் கட்சியினர் சிலர் ரணில் பிரதமர் பதவியிலிருந்து விலக வேண்டும் என முன்வைக்கும் நிபந்தனையை ஐக்கிய தேசிய கட்சிக்குள்  இருக்கும்  ரணில் எதிர்ப்பு குழுவினர் தமக்கு சாதகமாக்கிக் கொள்ள முனைவதும் ஒரு காரணமாகும். அதேபோல பிரதமர் ரணில் விக்கிரமசிங்கவும் தனக்கு எத்தனை ஆபத்துக்கள் வந்தபோதும் தனது குழுவை விட்டுக்கொடுக்க முன்வருபவரே அல்ல. அந்த குழுவுக்கு 'ரோயல்' குழு என்ெறாரு செல்லப்பெயரும் உண்டு. 

ரணில், மலிக், சாகல, அகில என அரசியல் மட்டத்திலும் ஆலோசனை மட்டத்தில் பாஸ்கரலிங்கம், சரித்த ரத்வத்தை என இந்தக் குழு ரணில் தலைமையில் ஆட்சி அமைகின்ற போதெல்லாம் கட்சியிலும் ஆட்சியிலும் ஆதிக்கத்தைச் செலுத்துகின்ற குழுவாக ரணில் விக்கிரமசிங்க தனது 'ரோயல்' கல்லூரி நண்பர்களையும் குடும்ப நண்பர்களையும் கொண்டதாக இந்த குழுவைக்கொண்டிருக்கிறார் என்பது ஐக்கிய தேசிய கட்சி மட்டத்தில் இருக்கக்கூடிய  கடும் விமர்சனமாகும். உண்மையில் ரணில் விக்கிரமசிங்க என்ற அறிவுஜீவியின் ஆளுமையை முழுமையாக கட்சிக்கும் நாட்டுக்கும் பயன்படுத்த முடியாமல் போனமைக்கு அவரிடம் காணப்படும் இந்தக் குழு மனப்பான்மையே காரணம் என உறுதியாகச் சொல்லாம்.

இந்த இரு பெரும் கட்சிகளை விடுத்து ஏனைய கட்சிகளை எடுத்துக்கொண்டாலும் இந்த நிலைமைகளைப் பார்க்கலாம். மக்கள் விடுதலை முன்னணிக்குள்ளும் இந்த குழு மனநிலை இருந்த காரணத்தினால்தான் விமல் வீரவன்ச தலைமையில் தேசிய சுதந்திர முன்னணியும் குமார் குணரத்னம் தலைமையில் முன்னணி சோஷலிச கட்சியும் தோற்றம் பெற்றன.

இன்றைய நிலையில் தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பு 16 பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களைக் கொண்ட பலம் பொருந்திய அமைப்பாக தமிழர்கள் பெயரில் இயங்குகின்ற போதிலும் கூட அங்கு நிலவும் குழு மனப்பான்மை ஒற்றுமையாக செயற்பட தடையாக உள்ளமை பலராலும் சுட்டிக்காட்டப்படுகின்றது. இதன் தலைமைக் கட்சியாக இருக்கும் தமிழரசுக் கட்சி ஏனைய அங்கத்துவ கட்சிகளை அரவணைத்துச் செல்வதில்லை என்கின்ற ஒரு குற்றச்சாட்டு உண்டு. தமிழரசுக் கட்சிக்குள்ளும் பல்வேறு அடிப்படையிலான குழுக்கள் இயங்கவே செய்கின்றன.

முஸ்லிம் கட்சிகளை எடுத்துக்கொண்டாலும்  அஷ்ரப்பின் மறைவுக்கு பின்னர் ஹக்கீம் அணி, பேரியல் அணி என இரண்டாகப் பிரிந்து பிறகு அவை பல குழுக்களாக பிரிந்து இன்று பல கட்சிகளாக தோற்றம் பெற்றுள்ளன. குறிப்பாக ஸ்ரீலங்கா முஸ்லிம் காங்கிரஸ் கட்சிக்குள் பிரதேசவாதம் சார்ந்ததாக குழுக்கள் இயங்குகின்றமையை அவதானிக்கலாம்.

இப்போது தோற்றம் பெற்றிருக்கும் தமிழ் முற்போக்கு கூட்டணி மூன்று பிரதான கட்சிகளின் கூட்டு என்பதன் அடிப்படையில் இயல்பாகவே அங்கு குழு மனப்பான்மை காணப்படுவதற்கான சாத்தியக்கூறுகள் காணப்படுகின்றன. உருவாக்கப்பட்ட நாளில் இருந்து இன்றுவரை ஆங்காங்கே வதந்திகள் உருவானாலும் கூட்டணி பிரியாமல் இயங்கிச்செல்வது வரவேற்கத்தக்கது. ஆனாலும் அடுத்த பாராளுமன்ற தேர்தலும் அதற்கு பின்னருமான நிலைமைகள் இதனை கேள்விக்குட்படுத்தலாம்.

 மலையகக் கட்சிகளைப் பொறுத்தவரையிலும் கூட பிரதான கட்சியான இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸ் குழு என்பதற்கு அப்பால் ஒரு குடும்பத்தின் கட்சியாகவே அதனைக் கொண்டு செல்வதில் அக்கறை காட்டி வருகின்றமையை அவதானிக்கலாம். சௌமியமூர்த்தி தொண்டமான், இராமநாதன் தொண்டமான், ஆறுமுகம் தொண்டமான், செந்தில் தொண்டமான் என வந்து இப்போது ஜீவன் தொண்டமான் என ஐந்தாம் தலைமுறை தொண்டமானும் களத்தில் இறக்கப்பட்டுவிட்டார். அந்தக்கட்சியில் வரக்கூடிய பிளவுகள் எப்போதும் இந்த குடும்ப ஆதிக்கத்தினால் ஆனது.

இ.தொ.கா. மட்டுமல்ல, ஸ்ரீலங்கா சுதந்திரக் கட்சியும் கூட பண்டா ரநாயக்க, ராஜபக்ஷ என்னும் குடும்பங்களின்பால் உருவான குழு மனப்பான்மை கொண்டது என்பதை மறுப்பதற்கில்லை.

எனவே மக்களின் பெயரில் உருவாக்க ப்படும்  கட்சிகளின் கட்டமைப்பை ஓருபுறம் வைத்துவிட்டு உள்ளே குழுக்களாக இயங்குவதுதான் 'எல்லா' பிரச்சினைகளுக்கும் காரணம் என்பதை இந்த சமகாலத்தில் நன்றாகவே புரிந்து  கொள்ளலாம். 

நன்றி வீரகேசரி - 22.02.2018

நீண்டகாலமாக இழுபறிநிலையில் இருந்த உள்ளூராட்சி தேர்தல் தற்போது நடைபெற்று முடிந்துள்ளது. இத்தேர்தல் முடிவுகளின் பின்னர்  நிர்வாகம் உட்பட பலதரப்பட்ட அதிகாரங்களில் மாற்றங்கள் வரும் என்று பலராலும் பேசப்பட்டுக்கொண்டிருப்பதை முடிவுகள் வெளியான தருணத்திலிருந்து  கேட்கக் கூடியதாக இருக்கின்றது. 

ஆம்! நடைபெற்று முடிந்த உள்ளூராட்சி தேர்தலில் மஹிந்த ராஜபக்ஷ தலைமையிலான ஸ்ரீலங்கா பொதுஜன பெரமுன (SLPP) பெருவாரியாக வெற்றிபெற்றுள்ளது. ஐக்கிய தேசியக் கட்சி இரண்டாம் இடத்தையும் ஜனாதிபதி தலைமையிலான ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர கூட்டமைப்பு, ஸ்ரீலங்கா சுதந்திர கட்சி ஆகியவற்றை இணைத்து ப்பார்க்கும்போது மூன்றாமிடத்தையும் மக்கள் விடுதலை முன்னணி நான்காம் இடத்தையும் பிடித்துள்ளன. 

ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன ,ஐக்கிய தேசியக் கட்சியையும் மஹிந்த ராஜபக் ஷவின் ஸ்ரீலங்கா பொதுஜன பெரமுனவையும் பகிரங்கமாக விமர்சித்தே தனது தேர்தல் பிரசாரத்தை மேற்கொண்டு வந்தார். எனவே அவருக்கு அளிக்கப்பட்ட வாக்குகள் அனைத்துமே மஹிந்தவுக்கும் ஐ.தே.க.வுக்கும் எதிரானது என்றே கொள்ள வேண்டியுள்ளது.

நுவரெலியா மாவட்டத்தில் ஐக்கிய தேசியக் கட்சியே மாவட்ட ரீதியாக அதிகளவு வாக்குகளைப் பெற்றுக்கொண்டுள்ள அதேநேரம் ஐந்து சபைகளையும் வெற்றிகொண்டு முன்னிலையிலுள்ளது. அதற்கு அடுத்து இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸ் நான்கு சபைகளையும்  ஸ்ரீலங்கா பொதுஜன பெரமுன (SPPP) மூன்று சபைகளையும் கைப்பற்றிக்கொண்டுள்ளன.

எனினும் புதிய கலப்பு தேர்தல்முறையின் அடிப்படையில் இரு கட்சிகள் கூட்டு சேர்ந்து ஆட்சியமைக்கலாம் என்பதன் அடிப்படையில் தேர்தல் முடிவுகள் அறிவித்து முடிவதற்கு முன்னதாகவே மஹிந்த அணியுடன் இணைந்து பதினொரு சபைகளில் ஆட்சியமைக்கப் போவதாக  இ. தொ.கா. பொதுச்செயலாளரும் நுவரெலியா மாவட்ட பாராளுமன்ற உறுப்பினருமான ஆறுமுகம் தொண்டமான் அறிவித்திருப்பது பலருக்கும் ஆச்சரியத்தை அளித்ததோ , இல்லையோ ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேனவுக்கு அதிர்ச்சியைக் கொடுத்திருக்கும்.

ஏனெனில் நுவரெலியா மாவட்டத்தில் உண்மையில் இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸ் தனித்து போட்டியிட்டது அம்பகமுவை பிரதேச சபை, தலவாக்கலை - லிந்துலை நகர சபை, நுவரெலியா மாநகர சபை, நுவரெலியா பிரதேச சபை ஆகியவற்றில் மாத்திரமே. ஏனைய ஒன்பது சபைகளிலும் ஒன்றில் சேவலில் வெற்றிலையும் அல்லது வெற்றிலையில் சேவலும் என இணைந்தே போட்டியிட்டிருந்தன.  

கொட்டகலை, நோர்வூட், அக்கரப்பத்தன, மஸ்கெலியா ஆகிய பிரதேச சபைகளில் ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர சுட்டமைப்பு அல்லது ஸ்ரீலங்கா சுதந்திர கட்சி  இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸின் சேவல் சின்னத்திலேயே போட்டியிட்டது. மறுபுறம் ஹங்குராங்கத்தை, கொத்மலை, வலப்பனை ஆகிய பிரதேச சபைகளில் ஜனாதிபதி தலைமையிலான வெற்றிலை சின்னத்திலேயே இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸ் தனது வேட்பாளர்களை களமிறக்கியிருந்தது.

எனினும் வெற்றிலை சின்னத்தின் தலைவரான ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன தனது கட்சி முக்கியஸ்தர்களையும்  அமைச்சர்களையும் அழைத்து வெற்றிலை,  கைச்சின்னத்தில் போட்டியிட்ட தமது அணி தேர்தல் முடிவுகளின் பின்னர் எத்தகைய முடிவுகளை எடுக்கவுள்ளது என்பதை கூடி ஆராய்ந்தது. தேர்தல் முடிவுகள் வெளிவந்து கொண்டிருந்த ஞாயிற்றுக்கிழமை காலை கூடி மதியம் வரை தொடர்ந்து அந்தக் கூட்டம் கொழும்பில் நடைபெற்றது.

அந்த கூட்டத்தில் கலந்துகொண்ட ஸ்ரீ  லங்கா சுதந்திர கட்சியின் முக்கிய உறுப்பினர்கள், அமைச்சர்கள் ஊடகங்களுக்கு கருத்து தெரிவிக்கும்போது இன்னும் ஓரிரு தினங்களில் ஜனாதிபதி தனது தீர்மானத்தை அறிவிப்பார். அந்த அறிவிப்பு முக்கிய மாற்றங்களைக் கொண்டு வருவதாக இருக்கும் என சொன்னார்களே தவிர அது என்னவென்று சொல்லவில்லை. 

ஊடகவியலாளர்கள் துருவித்துருவி கேட்டபோதும் சிரேஷ்ட அமைச்சர்கள் உறுதியான பதிலளிக்காமல் சிரித்துச் சமாளித்தனர். ஆனாலும், ஜனாதிபதி தலைமையிலான  வெற்றிலைச்சின்னத்துடன் இணைந்து போட்டியிட்ட இ.தொ.கா. ஜனாதிபதியின் அறிவிப்புக்கு காத்திராமலே தான் மஹிந்த அணியுடன்  இணைந்து ஆட்சியமைப்பதாக அறிவித்தமையானது ஜனாதிபதி வட்டாரத்தை தர்மசங்கடத்தில் ஆழ்த்தியுள்ளது. 

அதுவும் மஹிந்த அணியின் முக்கிய உறுப்பினரான நுவரெலியா மாவட்ட பாராளுமன்ற உறுப்பினர் சி.பி.ரத்நாயக்கவுடன் இணைந்து வாகனபவனி வந்து ஊடகங்களுக்கு அறிவித்தமையானது அவர்கள் கூட்டிணைந்துவிட்டார்கள் என்பதை உறுதிப்படுத்தியுள்ளது. தனது கட்சியிலிருந்து மஹிந்த அணிக்கு செயற்பட்டார்கள் என்ற காரணத்தால் சில  பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களை ஸ்ரீலங்கா சுதந்திர கட்சி அமைப்பாளர் பதவிகளிலிருந்து ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன விலக்கியிருந்தார். அவர்களுள் சி.பி.ரத்நாயக்கவும் ஒருவர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

தனித்து போட்டியிட்ட  சபைகளில் மொட்டுடன் இணைந்து இ.தொ.கா. ஆட்சி

நுவரெலியா மாவட்டத்தில் ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர கூட்டமைப்புக்கு வாக்களித்த அத்தனை பேரும் இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸ் ஆதரவாளர்கள் என்று சொல்லிவிட முடியாது. ஒருவேளை அங்கு கிடைத்த தமிழ் மக்களின் வாக்குகள் இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸுக்குரியது எனக் கொண்டாலும் ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர கூட்டமைப்புக்கு கணிசமான சிங்கள மக்களின் வாக்குகளும் கிடைத்திருக்கின்றன. அவை ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன மஹிந்தவுக்கு எதிராக முன்வைக்கப்பட்ட கருத்துக்களை ஏற்றுக்கொண்ட மக்களின் வாக்குகளாகும்.  அதேபோல மஹிந்த ராஜபக் ஷவின் அணியினருக்கு எதிராக பல்வேறு சவால்களை எதிர்கொண்டே மைத்திரியின் ஆதரவாளர்கள் வெற்றிலைச் சின்னத்துக்கு வாக்களித்திருப்பார்கள். 

எனவே அவர்கள் பற்றி எவ்விதமான அக்கறையும் கொள்ளாமல் ஜனாதிபதியுடனும் ஆலோசிக்காமல் இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸ் மஹிந்த அணியுடன் இணைந்து விடுத்திருக்கும் அறிவித்தலானது தேசிய அரசியலில் ஓரு சலசலப்பை உருவாக்கியுள்ளது. ஒருவேளை இந்த அறிவிப்பை ஜனாதிபதி மைத்திரிபால கண்டுகொள்ளாமல் விடுவாராக இருந்தால் இன்னும் இரண்டொரு நாட்களில் அவர் நாட்டு மக்களுக்கு விடுக்கப்போகும் செய்தியும் இதுதான் என்ற முடிவுக்கு வந்துவிடலாம்.

ஆனால், பொலன்னறுவையில் இடம்பெற்ற இறுதி பிரசார கூட்டத்தில் அவர் உரையாற்றியபோது தெரிவித்த கருத்துக்களே நாளை மறுதினங்களில் ஜனாதிபதியிடம் இருந்து வரக்கூடும். இனிமேல்தான் அவர் பொது ஜனாதிபதியாக வலம் வர எதிர்பார்க்கிறார் என்றே எதிர்வு கூறவேண்டியுள்ளது இந்த நிலையில் மைத்திரிபால சிறிசேன அன்று தான் ஜனாதிபதியாக தெரிவு செய்யப்படுவதற்கு காரணமான ஐக்கிய தேசியக் கட்சியையும் குறிப்பாக தமிழ்பேசும் மக்களையும் எந்தளவு தூரம் அறத்துடன் அணுகியிருக்கிறார் என்கின்ற கேள்வி சிறுபான்மை சமூகத்திடமும் ஐக்கிய தேசிய கட்சி ஆதரவாளர்களிடத்திலும் எழுந்துள்ளது.

நாடு முழுவதிலும் மஹிந்த ராஜபக்ஷ அணியினருக்கு வழங்கப்பட்டுள்ள வாக்குகள் பேரினவாத வாக்குகள் என்பது தெளிவாக புலனாகிறது. நுவரெலியா மாவட்ட முடிவுகளை பார்க்கும் போது கூட இதனை தெளிவாகப் புரிந்துகொள்ளலாம். சிங்கள மக்கள் அதிகமாக வாழும் ஹங்குராங்கத்தை பிரதேச சபையில் 24 வட்டாரங்களில் ஐக்கிய தேசிய கட்சி மூன்று ஆசனங்களையும் (இதில் தமிழ் முற்போக்கு கூட்டணியின் வாக்குகளே அதிகம்) வெற்றிலைக்கு ஒரு ஆசனமும் (இதில் இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸ் வாக்குகளே அதிகம்)  கிடைத்துள்ள அதேவேளை ஏனைய இருபது வட்டாரங்களையும் நேரடியாக மஹிந்தவின் 'தாமரை மொட்டு' வென்றெடுத்தது.

அதேபோல வலப்பனை பிரதேச சபையின் 28 வட்டாரங்களில்  ஏழு ஆசனங்களை ஐக்கிய தேசிய கட்சி வெற்றிபெற (இதில் ஐந்து வட்டாரங்களில் தமிழ் முற்போக்கு கூட்டணி நேரடியாகவும் ஏனையவற்றில் பங்களிப்பையும் செய்துள்ளன.) நான்கு வட்டாரங்களில் ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர முன்னணியும் வெற்றிபெற (இதில் இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸின் பங்களிப்பு இருந்துள்ளது) ஏனைய பதினேழு வட்டாரங்களில் மஹிந்த அணியினரே வெற்றிபெற்றுள்ளனர். 

இந்த நிலைமைதான் முழு இலங்கை மட்டத்திலும் இடம்பெற்றுள்ளது. மறுபுறம் ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர கூட்டமைப்பு – இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸ் கூட்டணிக்கு ஜனாதிபதியின் முழுமையான ஆதரவு இருந்தது. தான் ஜனாதிபதி தேர்தலில் போட்டியிட்டபோது தனக்கு  எதிரான முழு பிரசாரங்களை மேற்கொண்ட இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸ் ஆறுமுகம் தொண்டமானையும் தேசிய பட்டியல் பாராளுமன்ற உறுப்பினரான எஸ்.பி.திசாநாயக்கவையும் துணைக்கு அழைத்துக்கொண்டே இம்முறை நுவரெலியா மாவட்டத்தில் களமிறங்கினார் மைத்திரிபால சிறிசேன. 

இங்கே ஞாபகப்படுத்த வேண்டிய விடயம் அன்று இவர் ஜனாதிபதித் தேர்தலில் போட்டியிட்டபோது ஆதரவளித்த தமிழ் முற்போக்கு கூட்டணியும் ஐக்கிய தேசிய கட்சி ஆதரவாளர்களும் மைத்திரி நுவரெலியா  மாவட்டத்திற்கு பிரசாரத்துக்கு வராதபோதே வாக்களித்து வெற்றிபெறச் செய்திருந்தனர் என்பதுதான். ஆனால், அதனையெல்லாம் மறந்துவிட்ட ஜனாதிபதி இன்று தனது கட்சியை காப்பாற்றவென ஆறுமுகனுடனும் , எஸ்.பி.யுடனும் கைகோர்த்து ஐக்கிய தேசிய கட்சிக்கும் தமிழ் முற்போக்கு கூட்டணிக்கும் எதிராக இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸ் மேடையில் ஏறி தனது கட்சியையும் மறந்து சேவலுக்கு ஆதரவாக தலவாக்கலையில் பேசியிருந்தார்.

இத்தனைக்கும் நுவரெலியா – அம்பகமுவ பிரதேச சபையில் இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸ் தனியாகவும் வெற்றிலை தனியாகவும் போட்டியிட்டிருந்தன.  இன்று வெற்றிலை அங்கு காணாமலாக்கப்பட்டுள்ளது. இ.தொ.கா. மூன்று உறுப்பினர்களைக்கொண்டுள்ளது. அங்கு இ.தொ.கா. மஹிந்தவுடன் இணையவுள்ளது. எனவே தனது கட்சியை பணயம் வைத்து இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸுக்கு ஆதரவளித்த ஜனாதிபதிக்கு இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸ் கொடுத்திருக்கும் கைமாறு அதிர்ச்சிமிக்கதே.

இது மாத்திரமல்ல, தமிழ் முற்போக்கு கூட்டணி ஐக்கிய தேசிய கட்சியுடன் இணைந்து போட்டியிட்டு  நுவரெலியா மாவட்டத்தை வெற்றிகொண்டது மட்டுமல்லாமல், மயிரிழையில் தமது வெற்றியை நழுவவிட்டமைக்கும் ஜனாதிபதி இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸுடன் இணைந்து செயற்பட்டமையும் அவர்களது மேடையில் ஏறியமையுமே பிரதான காரணம்.  இதனை தமிழ் முற்போக்கு கூட்டணி தமது தவறுக்கான காரணமாக கொள்ள முடியாது என்பது வேறு விடயம். 

புதிய சபைகளை உருவாக்கிக் கொண்டதாக  அவர்கள் உரத்துக் கூறியளவிற்கு அதனை வெற்றிகொள்வதில்  தவறியுள்ளார்கள் என்பதை உணரவேண்டும். அரசாங்கத்திடம் பிரதேச சபை வெல்வது என்பதும் மக்களிடம்  வெல்வது  என்பதும் வேறு என தமிழ் முற்போக்குக் கூட்டணிக்கு இப்போது நன்றாகவே புரிந்திருக்கும்.  

பொதுத் தேர்தலில் தமக்கு கிடைத்த ஆணையின் அடிப்படையில்  அவர்கள் பணிபுரிந்திருந்தாலும் மக்கள் மத்தியில் வாக்கு கேட்பதில் அவர்கள் காட்டியிருந்த அசமந்த போக்கும் ஐக்கிய தேசிய கட்சிக்கு ஆதரவாக எடுத்திருந்த நிலைப்பாடும் கூட நுவரெலியாவில் தமிழ் முற்போக்கு கூட்டணி பின்னடைவுக்கு காரணமெனலாம். 

குறிப்பாக கண்டி, இரத்தினபுரி, கொழும்பு மாவட்டங்களில் அவர்கள் தனித்து போட்டியிட்டு கணிசமான முன்னேற்றத்தைக் காட்டியுள்ளனர். தாம் ஐக்கிய தேசிய கட்சியுடன் இணைந்து போட்டியிட்டதால் பிணைமுறி விவகாரமும் ஊழியர் சேலாப நிதி விடயமும் தமக்கு பாதிப்பை ஏற்படுத்தியுள்ளதாக அமைச்சர் திகாம்பரம் கூறியிருப்பது உண்மைதான். எனினும் கண்கெட்ட பிறகு சூரிய  நமஸ்காரம் என்ற கதைதான் இது.

எது எவ்வாறாயினும் மைத்திரிபால சிறிசேனவுக்கு அன்று வாக்களித்த மலையக மக்களுக்கு கடந்த இரு ஆண்டுகளாக அவரிடமிருந்து கிடைத்திருக்கக் கூடிய பிரதியுபகாரம் என்பது ஒன்று மில்லை. மாறாக அவருக்கு எதிராக செயற்பட்ட வர்களுக்கு அண்மையில் பதவிகளையும் வழங்கியிருந்தமையும் இங்கு சுட்டிக் காட்டத்தக்கது. 

எது எவ்வாறாயினும் எதிர்காலத்தில் தாம் எவ்வாறு, யாருடன் செயற்பட போகிறது என  இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸ் எடுத்திருக்கும் நிலைப்பாடும் ஜனாதிபதி  மைத்திரிபால சிறிசேன தனது கட்சி எவ்வாறு செயற்படப்போகின்றது என எடுக்கப்போகும் தீர்மானமும் ஒன்றாக அமையாது என்றே அரசியல் வட்டாரங்கள் தெரிவிக்கின்றன.  

மைத்திரியும் மலையக மக்களில் தமக்கு விசுவாசமாக இருப்பவர்கள் யார் என்பதை அறிந்துகொண்டு பிரதியுபகாரம் செய்ய இதுவே தருணம். தனது நன்றியுணர்வை வெளிப்படுத்த கிடைத்துள்ள சந்தர்ப்பத்தை ஜனாதிபதி மைத்திரிபால  சிறிசேன   நிறைவேற்றுவாரா? பொறுத்திருந்து பார்க்கலாம். 

நன்றி வீரகேசரி - 13/02/2018

'அலசல்' ஒரு  அரசியல் பத்தி. சமகால அரசியல் விடயங்கள் தொடர்பான ஒரு பதிவு பார்வை என்று சொல்லலாம். ஆனாலும், தவிர்க்கமுடியாத வகையில் கடந்த மூன்று வாரங்களாக தொடர் கட்டுரைபோன்று தொடுத்துச் செல்லவேண்டியிருக்கிறது. கடந்த இரண்டு வாரங்களாக எழுதிய 'அடுத்த ஜனாதிபதி யார்?', 'சின்னங்களும் எண்ணங்களும் ஆகிய தலைப்புக்களில் எழுதியவற்றின் தொடர்ச்சியாகவே இந்தவாரமும் எழுதவேண்டியிருக்கிறது. 

கடந்த வாரம் பேசிய சின்னங்களும் எண்ணங்களும் மக்களின் எண்ணங்களை மட்டுமல்ல முன்னாள் ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக்ஷவின் எண்ணங்களையும் கூட எடுத்துச் சொல்லிவிட்டது. அன்று அலசல் சொன்னதுபோல மொட்டு மலருமா? கைதாங்குமா? என்ற வினாவுக்கு விடையாக மொட்டு மலர்ந்து அதனைக் 'கை'தாங்க காத்திருக்கிறது என்பது தெளிவாகிறது. இங்கு இறுதிப்பயணத்தை ஆரம்பித்து இருப்பது வெற்றிலை. இனி அது வெற்று இலை.

ஸ்ரீ லங்கா சுதந்திரக்கட்சி ஆட்சியமைத்த காலங்களில் எல்லாம் இந்த நாட்டில் கூட்டணி அரசாங்கமே இருந்தது.அத்தகைய கூட்டணிகளில் இடதுசாரி கட்சிகள் என சொல்லிக்கொள்ளும் கொல்வின் ஆர் டி சில்வா முதல் இன்றைய டியு, திஸ்ஸ விதாரண வரை இணைந்திருக்கிறார்கள். ஆனாலும், 1972 – 1977 காலப்பகுதியில் மாத்திரம்தான் ஓரளவு இடதுசாரி தன்மைகொண்ட பண்புகளை அந்த கூட்டணி காட்டியது. 1977 இல் தோல்வியடைந்ததன் பின்னர் ஸ்ரீ லங்கா சுதந்திரக் கட்சி மீணடும் ஆட்சிக்கு வந்ததும் கூட்டணியாகவே. ஆனாலும் முன்புபோல இடது சாரி தன்மைகொண்டவர்களுடனான கூட்டணியாக மாத்திரமன்றி எல்லா 'இலக்கங்களையும்' கொண்ட கட்சிகளை அது இணை க்கத் தொடங்கியது. 

அத்துடன் பிரதானமாக 77க்கு முன்னான நிலைப்பாடான திறந்த பொருளாதார கொள்கைக்கு மாறாக முடிவெடுக்காமல் ஐ.தே.க அறிமுகப்படுத்திய திறந்த பொருளாதார கொள்கையை தொடர்வது என முடிவெடுத்த 1994 ஆம் ஆண்டுக்குப்பின்னர் ஐ.தே.க. தலைமையிலான ஆட்சிக்கும் ஸ்ரீ லங்கா சுதந்திரக் கட்சி தலைமையிலான ஆட்சிக்கும் பாரிய வித்தியாசங்கள் ஏதுமின்றியே இன்றுவரை தொடர்கிறது. 

அன்று 1994 இல் சந்திரிகா தலைமையிலான அரசியல் தாராள பொருளாதார கொள்கையையே கொண்டு செல்ல வேண்டுமென மும்முரமாக இருந்தவர் தற்போதைய நிதி அமைச்சர் மங்கள சமரவீர என்பதை ஞாபகப்படுத்திக்கொண்டு அன்று அவர்களின் காலத்தில் சின்னம் 'நாற்காலி' என்பதையும் அதற்கு பின்னர் மஹிந்த தலைமையிலான காலத்தில் அவர்களின் சின்னம் 'வெற்றிலை' என்பதை நினைவுபடுத்த வேண்டியிருக்கிறது. 'வெற்றிலை' வந்து எப்படி நாற்காலியைக் காணாமல் ஆக்கியதோ அதேபோல இன்று 'தாமரை மொட்டு' எதிர்காலத்தில் வெற்றிலையை காணாமல் ஆக்கிவிடும் என்பது இந்த தேர்தல் தெளிவுபடுத்தியிருக்கிறது. 

இது கடந்த வார அலசலின் தொடர்ச்சி. இதற்கு முன்னைய வார அலசலில் பேசிய 'அடுத்த ஜனாதிபதி யார்' என்பது பற்றி பார்த்தால் அதற்கு அதிர்ஷ்டமில்லாதவராக அறியப்பட்டவர் தற்போதைய பிரதமர் ரணில் விக்கிரமசிங்க. உள்ளூராட்சி தேர்தல் முடிவுகள் அவரை மேலும் அதிர்ஷ்டமில்லாமலாக்கி அவரது பிரதமர் பதவிக்கே ஆப்பு வைத்துவிடும் நிலைக்கு தள்ளிவிட்டது. இப்போதைக்கு அவர் இந்த விபத்தில் தப்பிப்பிழைத்தாலும் அடுத்த ஜனாதிபதி தேர்தலில் அவர் வேட்பாளராகும் வாய்ப்புகூட நழுவிச்செல்வதாக தெரிகிறது. அடுத்ததாக ஐ.தே.க பக்கம் தலைமுறை வழி புதுமுகமே களமிறங்கும் வாய்ப்புள்ளது. 

மறுபக்கம் இப்போதைய ஜனாதிபதி இனி அமர்ந்து தனது இறுதிக்கால அரசியல் நாட்களை எண்ணிக்கொண்டிருப்பதையே செய்ய வேண்டிய நிலையை மக்கள் வெளிப்படுத்திவிட்டனர். ஆக, அடுத்த ஜனாதிபதி வேட்பாளருக்கான வாய்ப்பு தாமரை மொட்டில்  மீண்டும் ஒரு தலைமுறை வழிக்கு செல்லும் வாய்ப்பு. 2010 ஆம் ஆண்டுத் தெரிவுக்கும் இந்த தெரிவுக்கும் ஒரு பொதுமை காணப்படலாம். 2015 ஜனாதிபதித் தேர்தல் முடிந்ததும் நாட்டைவிட்டு தப்பியோடாத குறையாக ஓடியவர்கள் 2018 உள்ளூராட்சி தேர்தல் முடிவடைந்ததும் கையசைத்து நாடு திரும்புகின்றனர். நான் பிரதமராக தகுதியில்லாதவன் என சொல்வது ஜனாதிபதியாகவே தகுதியானவன் எனும் அர்த்தத்தையும் கொடுக்க வல்லது. இது முன்னையவார அலசலின் தொடர்ச்சி.

சரி, இந்த பின்னணிகளில் இந்த வார அலசல் 'எண்'களின் அரசியல் ஆராய்கிறது. இது 'எண்ணிம உலகம்' (Digital world)  என்று சொல்லப்படுகின்றது.  'எண்ணிம பொருளாதாரம்' (Digital Economy)  'எண்ணிம அரசாங்கம்' (Digital Government) கூட இன்று பேசப்படும் சொற்களாகின்றன.  அரசாங்க நிர்வாகத்தை எண்ணிமப்படுத்தி மக்களுக்கு உயர்ந்த பட்ச சேவையைப் பெற்றுக்கொடுப்பதே அந்தக் கோட்பாடு.  இலங்கை போன்ற நாடுகளில் எண்ணிம விடயங்களை அறிமுகப்படுத்த அமைச்சுக்கள் (ஹரின் பெர்னாண்டோ) உருவாக்கப்பட்டபோதும் அவை சாதகமளிக்கவில்லை. ஆனால், இன்னும் இலங்கை அரசியலை 'எண்' களே (Numbers) தீர்மானித்துக்கொண்டிருக்கின்றன.

இதனிடையே இப்போது பேசப்பட்டுக்கொண்டிருக்கும் இன்னுமொரு எண் விவகாரம்தான் கட்சிகள் பெற்றுக்கொண்ட வாக்குகளின் எண்ணிக்கை விகிதாசாரம். அமைச்சர் ராஜித சேனாரத்ன தனது வாதத்திற்காக இதனை முன்வைத்தாலும் அந்த 'எண்' ஒரு செய்தியைச் சொல்லிக்கொண்டுதான் இருக்கிறது. அதாவது, கடந்த ஜனாதிபதித் தேர்தலில் மஹிந்தவும் அவருக்கு எதிரானவர்களும் என்று போட்டியிட்டபோது மஹிந்தவுக்கு எதிராக கிடைத்த வாக்குகள் இன்னும் ஒரு படி மேலே சென்றிருக்கிறது எனும் வியாக்கியானத்தை கூறலாம். கடந்த முறை அவருக்கு ஆதரவாக இருந்த 47வீதம் தற்போது 44 வீதமாக குறைந்துள்ளது. 

இதன் மூலம் அவரை எதிர்த்து இன்னுமொரு பொதுவேட்பாளர் நிறுத்தப்பட்டால் அவர் மீண்டும் தோற்கடிக்கப்படுவார் என்பதுதான் இந்த 'எண்'களின் அரசியல். ஆனால், இனிவரும் ஒரு பொது வேட்பாளரை நம்பி ஐக்கிய தேசிய கட்சி இணங்குமா என்பதுதான் இப்போதைய கேள்வி. அதற்குரிய பாடத்தை ஜனாதிபதி மைத்திரியிடம் கற்றுக் கொண்டுவிட்டார்கள்.

இப்படி எண்களின் அரசியலைப் பார்க்கும்போது பரிதாபகரமாக நிற்பது மக்கள் விடுதலை முன்னணி (ஜே.வி.பி) தான். காரணம் அவர்களின் பேச்சுக்கு ரசிகர்களாக இருக்கும் மக்கள் அவர்களின் வாக்குகளின் எண்ணிக்கையை மாத்திரம் அதிகரிப்பதில்லை. அதில் மக்கள் சரியாகவே இருக்கிறார்கள். ஏனெனில் அவர்களின் உரைகளின் ஊடாக மற்றைய தரப்பினரை விமர்சிக்கின்றார்களே தவிர தாங்கள் ஆட்சிக்கு வந்தால் அந்த வேலைத்திட்டம் என்ன என அவர்கள் ஒருபோதும் மக்களிடம் முன்வைத்ததே இல்லை. 

இதனால், மக்கள் மனதில் உள்ள அரசுகள் மீதான விமர்சனத்தை அனுரகுமார அழகாக பேசும்போது மக்கள் தங்கள் மனசாட்சியாக ரசிக்கிறார்களே தவிர, அவர்களின் வேலைத்திட்டத்தை அறிந்துகொள்ள முடியாமையால் வாக்களித்து அவர்களது எண்ணிக்கையை அதிகரிக்கிறார்கள் இல்லை. ஆக அரசியலை விமர்சனம் மட்டும் செய்துகொண்டிருப்பது ரசிப்புக்கு நன்றாக இருக்குமே தவிர, மாற்றத்திற்கு வழிவகுக்காது என்பது 'நம்ம ரசனைக்கார இளைஞர், யுவதிகளுக்கு' நாட்டு மக்கள் சொல்லும் செய்தி.

இதையெல்லாம் தாண்டி இன்னும் இரண்டு இலக்கங்கள் இந்த நாட்டில் தற்போது தலைவிதியை தீர்மானித்துக்கொண்டிருக்கிறது. அதுதான் அரசியலமைப்பில் திருத்தங்களான '18' உம் '19' உம். மஹிந்த கொண்டுவந்த 18 ஐ கீழிறக்கி மைத்திரியை அமர்த்தியவுடன் நாட்டிற்குள் கொண்டுவந்த '19' மாத்திரமே காத்திரமான வருகை. இந்த '19' மட்டும்  இல்லாமல் இருந்திருந்தால் இன்று பாராளுமன்றம் கலைக்கப்பட்டிருக்கும். இலங்கை இந்த மாதமே இரண்டு அல்ல மூன்று தேர்தல்களைக் கூட கண்டிருக்கும். 

இந்த 19ஐ நிறைவேற்றிய ஒரே விடயத்துக்காக ஜனாதிபதி மைத்திரியை எவ்வளவு பாராட்டினாலும் தகும். இன்று அவருக்கு கோபம் தலைக்கேறி கலைக்க நினைத்தாலும் 19 விடாது.   இதற்காக அவர் வரலாற்றில் இடம்பிடிப்பார். ஆனால், அடுத்து வருபவரின் இலக்கு இந்த '19' ஐ அகற்றுவதாகத்தான் இருக்கும். எனவே 19க்கு பங்கம் வராமல் பார்த்துக்கொள்ளவேண்டிய பொறுப்பு அடுத்துவரும் ஆண்டுகளில் பாராளுமன்றம் வருபவர்களிடத்திலேயே குறிப்பாக தமிழ், முஸ்லிம் உறுப்பினர்கள் வசமே உள்ளது.

(நன்றி வீரகேசரி - 15/02/2018)

இந்த உள்ளூராட்சி மன்றத் தேர்தல் காலங்களில் பல மேடைகளில் பேசப்பட்ட சில பிரசார வசனங்கள் இப்படி அமைகின்றன. 'எண்ணங்கள் எதுவானாலும் சின்னங்களே முக்கியம்', 'எண்ணம் வேறாகலாம் சின்னம் ஒன்றாகட்டும்',' 'சின்னங்கள் வேறாகலாம் எண்ணங்களே முக்கியம்' 'வண்ணங்கள் மாறலாம். சின்னங்கள் மாறலாம். எண்ணங்கள் மாறக்கூடாது' இது போன்ற எல்லா கோஷங்களிலும் உள்ளர்த்தமாக அமைவது தாம் 'இந்த முறை'  போட்டியிடும் சின்னத்துக்கு வாக்களியுங்கள் என்பது தான். கட்சிகளுக்கு சின்னங்கள் உள்ள போதும் அவற்றில் இருந்து எவ்வாறு ஏன் மாறுகிறார்கள், இந்த 'சின்ன' மாறல்கள் ஊடாக வெளிப்படும் 'எண்ண' மாறல்கள் என்ன என்பதை பற்றியே இந்த வார அலசல் ஆராய்கிறது. 

இலங்கையின் பிரபலமான கட்சி சின்னங்கள் என்று பார்த்தால் யானை, கை, மணி, வெற்றிலை, வீடு, சைக்கிள், உதயசூரியன், மரம், ஏணி, சேவல், மயில், வீணை, மண்வெட்டி, நாற்காலி, மேசை, சாவி, குடை, மீன் என பொதுவாக கூறலாம். ஆனால், இவற்றையும் தாண்டி ஏகப்பட்ட சின்னங்களை கொண்ட கட்சிகள் உண்டு. இவை கட்சிகளாகவும் கூட்டணிகளாகவும் தாம் பெற்றுக் கொண்ட அல்லது தேர்தல் திணைக்களத்தினால் வழங்கப்பட்ட சின்னங்களை கொண்டுள்ளன. அண்மைக்காலத்தில் தேர்தல் திணைக்களம் அங்கீகரித்த சில சின்னங்களாக இரட்டைக்கொடி, அரிவாள், வாழைப்பழசீப்பு போன்றன உள்ளன. 

இந்த உள்ளூராட்சி மன்றத் தேர்தலை பொறுத்த வரையில் தேசிய ரீதியாக நாடு தழுவிய ரீதியில் போட்டியிடக் கூடிய சின்னங்களாக யானை, மணி, தாமரை மொட்டு, வெற்றிலை, கை என்பனவே அமைகின்றன. ஏனைய சின்னங்களான வீடு, சைக்கிள், மரம், ஏணி, மயில், சேவல், இரட்டைக்கொடி, வாழைப்பழசீப்பு போன்றன அமைகின்றன. இந்த வரிசைக்குள் புதிதாக முளைத்து தேசிய ரீதியாக நாடுதழுவிய ரீதியாக பேட்டியிடும் சின்னம் 'தாமரை மொட்டு'. இந்த கட்சியின் பெயர் 'ஸ்ரீ லங்கா பொதுஜன பெரமுன' (Sri Lanka Pothujana Permuna – SLPP) இந்த கட்சியின் தலைவர் பேராசிரியர் ஜி.எல்.பீரிஸ் என சொல்லப்படுகின்றது. 

ஆனால், யாரும் சொல் லாமலே அதன் தலைவர் முன்னாள் ஜனாதிபதியும் இந்நாள் பாராளுமன்ற உறுப்பினருமான மஹிந்த ராஜபக்ஸ என்பது எல்லோருக்கும் தெரியும். ஆனாலும் அவர் தன்னை அந்த கட்சியின் தலைவர் என அறிவிக்காமலே தான் ஸ்ரீ லங்கா சுதந்திரக் கட்சி போஷகர்களில் ஒருவர் என்ற நிலையில் இருந்து கொண்டே 'தாமரை மொட்டின்' தலைவராக அறியப்பட்டுள்ளார். 

இவ்வாறு திடீரென தோன்றும் கட்சிகள் தேசிய ரீதியாக முக்கியத்துவம் பெறும் போது நிச்சயமாக அவை பாரிய தந்திரோபாய அரசியல் நகர்வுகளுடன் முன்வைக்கப்படுவதாகவே அமையும். இதற்கு முன்னதான சந்தர்ப்பங்களில் 'அன்னம்' சின்னம் இரண்டு தடவை இந்த நிலையை அடைந்தது. 2010 ஆம் ஆண்டு ஜனாதிபதி தேர்தலில் சரத் பொன்சேகா களமிறங்கவும்  2015 ஆம் ஆண்டு ஜனாதிபதி தேர்தலில் மைத்திரிபால சிறிசேன களமிறங்கவும் பாவிக்கப்பட்ட 'அன்னம்' சின்னத்தின் கட்சியின் பெயர் எதுவென்று தெரியாமலேயே தேசிய ரீதியாக பிரபலம் பெற்றது.

முதலாவது தடவை நாட்டின் இரண்டாம் அதிகபட்ச வாக்கினை பெற்ற அன்னம், இரண்டாவது தடவையில் இந்த நாட்டின் தலைவிதியை தீர்மானித்த சின்னமாக மாறியது.மைத்திரிபால சிறிசேன போட்டியிட்டு வெற்றி பெற்ற கட்சியின் பெயர் என்ன? என பொது அறிவு கேள்வியாக முன்வைத்தால் இந்த நாட்டில் 99 சதவீதமானோரிடம் சரியான பதிலை பெற முடியாது போகும். இப்போது கூட தேடலின் தேவை கருதி அந்த பெயரை இங்கு எழுதாமலே விடுவோம். ஆனால், தேடுபவர்களுக்கு வசதியாக ஒரு 'க்ளு' கொடுக்கலாம். அந்த கட்சியின் தலைவர் இப்போது 'உள்ளே' இருக்கிறார். 

எரிவாயு நிறுவனம் ஒன்றின் தலைவராக இருந்து இணையத்தள மோசடியூடாக தாய்வான் வங்கியில் பெரும் கொள்ளையிட்டதாக கருதப்பட்டு சிறையிலடைக்கப்பட்டுள்ள Shalila Moonasinghe நபரே 'அன்னம்' கட்சியின் தலைவர். ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன இன்று ஊழல் வாதிகளை ஒழிக்கப் போவதாக சூளுரைத்து ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் யானைச் சின்னத்தையும், ஸ்ரீ லங்கா பொதுஜன பெரமுனவின் தாமரை மொட்டு (பொஹொட்டுவ) சின்னத்தையும் 'போட்டு தாக்கி' வருகிறார். அதேநேரம் அவர் போட்டியிட்டு தெரிவான கட்சியான 'அன்னம்' சின்னத்தின் தலைவர்  ஏற்கனவே சிறையிலடைக்கப்பட்டுள்ளார். 

எனவே பெரும் ஊழலில் ஈடுபட்டவரின் கட்சியின் சின்னத்தில் போட்டியிட்டே மைத்திரி வெற்றி பெற்றார் என்பதும் தான் முன்னர் பங்காளியாகவிருந்த மஹிந்த ராஜபக் ஷவின் மொட்டு இன்று ஊழல் நிறைந்தது என்றும் இப்போதைய பங்காளியாக விருக்கும் ஐக்கிய தேசியக் கட்சி ஊழல் நிறைந்தது என்றும் விரல்களை நீட்டும் போதும் தனது அடுத்த விரல்கள் தான் போட்டியிட்ட 'அன்னம்' சின்னத்தை அவருக்கு நினைவூட்டுமா என்பது தெரியவில்லை. குறிப்பாக அந்த அன்னம் சின்னத்தின் சொந்தக்காரரான  Shalila Moonasinghe ரவி கருணாநாயக்கவுடன் நெருக்கமானவர் என்றும் சொல்லப்படுகின்றது. ரவி கருணாநாயக்கவே  பிணைமுறி  மோசடியின்  முக்கிய நபர் என்றும் குற்றம் சாட்டப் படுகின்றது. இப்படி சுற்றி சுற்றி பார்த்தாலும் தெரிந்தோ தெரியாமலோ ஊழல் மோசடி செய்தோருடன் கூட்டு (அரசியல்) எல்லோருக்கும் இருந்திருக்கவே செய்கின்றது. 

இந்த  குற்றச்சாட்டுக்களில் இருந்து தப்பித்து கொள்ள ஜனாதிபதி தான் தற்காலிகமாகவே அன்னம் சின்னத்தில் போட்டியிட்டதாகவும் தற்காலிகமாகவே ஸ்ரீ லங்கா சுதந்திரக் கட்சியின் பொதுச்செயலாளர் பதவியில் இருந்து விலகியதாகவும் நியாயம் கூறலாம். அது அப்படியே அமைந்தும் விட்டது. ஸ்ரீ லங்கா சுதந்திரக் கட்சியில் இருந்து வெளியேறி அதன் பொதுச்செயலாளர் பதவியையும் துறந்து அதற்கு எதிராகவே, அதாவது வெற்றிலைக்கு எதிராகவோ அன்னத்தில் போட்டியிட்டு வெற்றி பெற்று இன்று மீண்டும் வெற்றிலையிலும் கையிலும் போட்டியிட்டு அந்த இரண்டுமே தூய்மையான கட்சிகள் மற்றையவை எல்லாம் ஊழல் நிறைந்தவை என அவர் கைநீட்டும் போது எமது 'எண்ண'த்தில் என்னவோ 'அன்னம்' நினைவு வந்து தொலைகிறது. 

இதில் உள்ள சுவாரஸ்யம் என்னவென்றால் ஜனாதிபதி தேர்தலில் மைத்திரி எந்த தந்திரோபாயத்தை கையாண்டாரோ அதே தந்திேராபாயத்தை இப்போது மஹிந்த ராஜபக் ஷ கையாள்கிறார் என்பது தான். அன்று அவர் சுதந்திரக் கட்சியில் இருந்து தற்காலிகமாக வெளியே நின்று மஹிந்தவை எதிர்த்து அன்னத்தில் தேர்தலை சந்தித்து விட்டு இப்போது மீண்டும்  சுதந்திரக் கட்சியின் தலைவராகவே உள்நுழைந்தார். 

இந்த இரண்டரை ஆண்டுகளில் மஹிந்த ராஜபக்ஸ சுதந்திரக் கட்சியில் இருந்து வெளியேறாமல் தற்காலிகமாக பொதுஜன பெரமுன எனும் புதிய கட்சிக்கு நிழல் தலைவராக இருந்து மைத்திரியை எதிர்த்து தனது அணியை கட்டி எழுப்புகிறார். எனவே ஜனாதிபதி தேர்தலில் மைத்திரி வெற்றி பெற்றதும் அன்னம் கைவிடப்பட்டு எப்படி மைத்திரி கையையும் வெற்றிலையையும் கைப்பற்றினாரோ அதேபோல தாமரை மொட்டு கணிசமான வாக்குகளை பெற்று இலங்கையில் இரண்டாவது அதிகூடிய வாக்குகளை பெற்ற கட்சியாக அங்கீகரிக்கப்படுமிடத்து கையும், வெற்றிலையும் தாமரை மொட்டினால் சுவீகரிக்கப்படலாம்.  

ஆக, ஜனாதிபதி தேர்தலில் அன்னம் எப்படி தற்காலிகமானதோ, அதேபோல இப்போது தாமரையும் தற்காலிகமானதே. சுதந்திரக் கட்சியில் தற்காலிமாக வெளியேறி இப்போது மீண்டும் கை சின்னத்துக்கும் வெற்றிலை சின்னத்துக்கும் தலைவரான மைத்திரியின் அதே 'தியரி' நாளை மஹிந்தவுக்கும்  பொருந்தும். அந்த கட்டத்தில் மஹிந்தவின் நியாயம் இன்னும் பலமாக இருக்கும் எனெனில், அவர் இன்னும் கூட சுதந்திரக் கட்சியின் போஷகர் பதவியில் விலகவுமில்லை. 

தாமரை மொட்டுக்கு தாவியதால் சுதந்திரக் கட்சி அவரை விலக்கவுமில்லை. தாமரை மொட்டுக்கு ஆதரவு வழங்கியதற்காக சுதந்திரக் கட்சி அமைப்பாளர் பதவியில் இருந்து எத்தனையோ பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் நீக்கப்பட்ட நிலையில் சில பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் கட்சியில் இருந்தே நீக்கப்பட்ட நிலையில் ம-ஹி-ந்த ராஜபக்ஷ சுதந்திர கட்சிக்கு எதிராக இன்று பலமாக கட்சி ஒன்றை கட்டியெழுப்பி அதன் நிழல் தலைவராக செயற்படுகின்ற பட்சத்தில் கூட அவர் சுதந்திரக் கட்சியில் இருந்து விலக்கப்படவில்லை. ]

மாறாக அதன் கூட்டணி கட்சியான வெற்றிலை சின்னத்தில் போட்டியிடுவோர் மஹிந்தவின் நிழற்படத்தை மேலே போட்டு கொள்ளுவதற்கு கூட அனு மதிக்கப் பட்டுள்ளது. எனவே சுதந்திரக் கட்சியை மீண்டும் கைப்பற்றும் மஹிந்தவி-ன் வியூகம் மைத்திரி பாதையிலேயே இடப்படுகின்றது. இப்போதே தான் மைத்திரியுடன் நிபந்த னையுடன் பேசத்தயார் என மஹிந்த அறிவித்திருப்பதாக கேள்வி. நிபந்தனை என்ன என்பது இப்போது இலகுவாக வெளிச்சமாகிறது. 

மஹிந்தவின் அவசர தேவை பிரதமர் பதவியல்ல. அவருக்கு முக்கியம் 'எண்ணமே' அன்றி 'சின்னம்' அல்ல. எனவே, 'மொட்டு' மலராகுமா? 'கை' தாங்குமா? அடுத்து வரும் வாரங்களில் அலசலாம். .....

(நன்றி வீரகேசரி - 08.02.2017)

இப்போது நடைபெற்றுக் கொண்டிருப்பது உள்ளூராட்சி மன்றத் தேர்தல். இந்தத் தேர்தலில் பிரதேச சபைத் தலைவரையோ, மாநகரசபைத் தலைவரையோ, மாநகர சபை மேயரையோ தான் தெரிவு செய்யலாம். ஆனால், இந்த உள்ளூராட்சி மன்ற தேர்தல் பிரச்சார மேடைகளில் அடுத்த ஜனாதிபதி யார் என்றே அரசியல்வாதிகள் பேசி முடிக்கின்றனர்.

 இந்நாள் ஜனாதிபதி இதுதான் நான் போட்டியிடுகின்ற கடைசி தேர்தல் என்று கூறிக்கொண்டு கடந்த ஜனாதிபதி தேர்தலில் பொது வேட்பாளராக போட்டியிட்டார். ஆனால் இப்போது தனது பதவிக்காலம் எத்தனை வருடங்கள் என சட்ட ஆலோசனை பெற்றார். அது ஐந்தாண்டுகள் என அறிவிக்கப்படடதும் அடுத்த தேர்தலில் போட்டியிடுவதா இல்லையா என தான் இன்னும் தீர்மானிக்கவில்லையென்று அண்மையில் கருத்து கூறியிருந்தார். 

முன்னாள் ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக்ஷவோ மைத்திரி அடுத்த முறை ஜனாதிபதி தேர்தலில் போட்டியிட்டால் அவருக்கு எதிராக தானே அடுத்த ஜனாதிபதி தேர்தலில் போட்டியிடப்போவதாக அறிவித்துள்ளார். இந்த இரண்டு பேரும் இப்படி தாமே தனது கனவுகளைச் சொல்லிக் கொண்டிருக்க, கடந்த பல ஜனாதிபதி தேர்தல்களில் போட்டியிட்டும்  அந்த கனவு நிறைவேறாமலேயே ஏங்கிக்கொண்டிருக்கும் ரணில் விக்கிரமசிங்கவையே அடுத்த ஜனாதிபதியாக்குவோம் என ஐக்கிய தேசிய கட்சியின் பிரசார மேடைகளில் அவரது ஆதரவாளர்கள் தெரிவித்து வருகின்றனர். 

ஆதரவாளர்கள் என சொன்னதன் காரணம் ஐக்கிய தேசிய கட்சியின் நேரடி உறுப்பினர்களான பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள், அமைச்சர்கள் மாத்திரமல்ல ஐக்கிய தேசிய கட்சிக்கு ஆதரவு வழங்கக்கூடிய சிறுபான்மை தமிழ், முஸ்லிம் கட்சிகள் கூட அடுத்து நாங்கள் ரணில் விக்கிரமசிங்கவை ஜனாதிபதியாக்குவோம் என்று பேசி வருகின்றனர். 

எனவேதான், சாதாரண கிராம அல்லது நகர மட்டத்தினாலான உள்ளூராட்சி மன்றத் தேர்தல் பிரச்சார மேடைகள் எப்போதும் இல்லாத அளவுக்கு சூடு பறக்கும் பிரச்சார மேடைகளாக மாறிப்போயிருக்கின்றன. எனவே, அடுத்த ஜனாதி பதித் தேர்தல் எப்போது? அப்படி வரப்போகின்ற தேர் தல் எத்தகைய ஜனாதிபதிக்குரியது? அதில் யார் ஜனாதிபதியாகக் கூடும் என்பது போன்ற எதிர்பார்ப்பை அலசுவதாகவே இந்த வார அலசல் அமைகிறது.

நிறைவேற்றதிகார ஜனாதிபதிமுறை அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட 1978 ஆம் ஆண்டு அது அத்தனை அதிகாரமிக்கதா என இந்த நாட்டு மக்கள் அறிந்திருக்கவில்லை. ஏனெனில் 1948 ஆம் ஆண்டு இலங்கை சுதந்திரமடைந்திருந்தாலும், 1972 ஆம் ஆண்டு வரை குடியரசாகவில்லை. இலங்கை இறைமையினடிப்படையில் அல்லாது பிரித்தானிய மகாராணியாரின் மதிப்பளித்தே உள்நாட்டு மக்கள் பிரதிநிதிகள் தமது பதவிபிரமாணத்தைக் கூட செய்து வந்தனர். 

1972 ஆம் ஆண்டு இலங்கை குடியரசான போது பிரதமரைத் தலைமையாகக் கொண்ட பாராளுமன்ற ஆட்சி முறையே இலங்கையில் இருந்தது. அப்போது பிரதமராக இருந்தவர் ஸ்ரீமாவோ பண்டாரநாயக்க. ஆனால், 1978 ஆம் ஆண்டு கொண்டுவரப்பட்ட புதிய அரசியலமைப்பும் நிறைவேற்றதிகார ஜனாதிபதி முறையும் இலங்கையின் ஆட்சி முறையை அப்படியே மாற்றிப்போட்டது. 

இந்த சிறிய நாட்டில் அமெரிக்க ஜனாதிபதியின் அதிகாரங்களைக்கொ ண்ட நிறைவேற்றதிகார ஜனாதிபதி முறையை அறிமுகப்படுத்திய ஜே.ஆர்.ஜயவர்தன அதற்கு ஐந்து வருடங்களுக்கு முன்னர் நாட்டில் பிரதமராக இருந்த ஸ்ரீமா பண்டாரநாயக்கவின் இலங்கை குடியுரிமையையே பறிக்கும் வகையில் அதனை பயன்படுத்தியபோதுதான் நிறைவேற்றதிகார ஜனாதிபதி முறையின் அதிகார பலத்தை நாட்டு மக்கள் அறியத்தொடங்கினர்.

 மக்களால் தெரிவு செய்யப்பட்ட ஒரு நபர் அதேமக்களால் தெரிவு செய்யப்படும் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களைக் கொண்ட பாராளுமன்றத்தை வலுவற்றதாக்கியது. அது நாட்டின் இறைமையையே கேள்விக்குள்ளாக்கியது. இறைமை என்பதன் இலகுவான அர்த்தம் இந்த நாட்டின் மீது மக்களுக்கு இருக்கக்கூடிய உரித்து.மன்னராட்சியில் மன்னரின் உரித்தாக இருந்த நாட்டினை மக்கள் ஆட்சியில் மக்களுக்கானதாக மாற்றியதே ஜனநாயக ஆட்சி.மக்கள், மக்களால் மக்களுக்கே உரித்தாக்கிக்கொண்ட அந்த இறைமையை பாராளுமன்றம் வசம் ஒப்படைக்க அதனை மிக இலகுவாக மறைமுகமாக 'நிறைவேற்றதிகார' ஜனாதிபதி முறை மூலம் தனியொருவரின் கைக்கு ஒப்படைக்க மக்களின் இறைமை என்பது கேள்விக்குறியானது.

இந்த நிறைவேற்றதிகார ஜனாதிபதி முறை அறிமுகப்படுத்தப்பட்டதில் இருந்து அதனை முழுமையாக பயன்படுத்தியவர்கள் என இருவரைக் கொள்ளலாம். ஒன்று ஜே.ஆர். ஜயவர்தன அடுத்தவர் மஹிந்த ராஜபக் ஷ. ஜே.ஆரைவிட ஒருபடி மேலே சென்று குறித்த ஜனாதிபதி முறைமையை ஒரு தனிநபர் இரண்டு தடவைகள் மாத்திரமே வகிக்கலாம் என்ற நிலையினை மாற்றி அரசியலமைப்பில் 18ஆவது திருத்தத்தைக் கொண்டுவந்து அந்த கால எல்லை தடையற்றதாக மாற்றியமைத்தார். 

2015 ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற தேர்தலில் மஹிந்த ராஜபக் ஷ வெற்றிபெற்றிருந்தால் இந்த நாட்டில் நிறைவேற்றதிகார ஜனாதிபதி முறை என்கின்ற பெயரில் மன்னர் ஆட்சி ஒன்றே நடைபெற்றிருக்கும் என்பதில் எவ்வித மாற்றுக் கருத்தும் இல்லை. அதனை நோக்கி இந்த நாடு நகர்ந்துகொண்டிருந்த ஒரு கட்டத்தில்தான் மைத்திரி (கருணையின்) யின் வடிவமாக வரவழைக்கப்பட்ட இந்நாள் ஜனாதிபதி அந்த அதிகார பயணத்திற்கு முற்றுப்புள்ளியிட்டார். 

மஹிந்த ராஜபக்ஷவை பதவியில் இருந்து நீக்கியது மாத்திரமல்ல அவர் கொண்டு வந்த 18ஆவது திருத்தத்தை நீக்கும் 19ஆவது திருத்தத்தைக்கொ ண்டுவந்து நிறைவேற்றதிகார ஜனாதிபதியின் அதிகாரங்களும் தற்போது குறைக்கப்பட்டுவிட்டன. இனி மீண்டும் 18ஆவது திருத்தத்தை நடைமுறைக்கு கொண்டுவந்தாலே ஒழிய 'நிறைவேற்றதிகார ஜனாதிபதி' எனும் முன்னைய அதிகாரம் இனி அமையப்போவதில்லை. அதுவும் புதிய   அரசியலமைப்பை உருவாக்கு வதற்கென முன்வைக்கப்பட்டிருக்கும் இடைக்கால அறிக்கையின்படி புதிய அரசியலமைப்பு வருமானால் ஜனாதிபதியின் அதிகாரங்கள் மேலும் குறைக்கப்பட்டு அவர் 'நாம நிர்வாகியாக' மாற்றப்படும் சூழலும் கூட நிலவுகின்றது. 

ஆனால், போகிற போக்கில் புதிய அரசியலமைப்பு என்பது கேள்விக்குறியாகவே உள்ளது. அதுவரை இப்போதைக்கு இருக்கின்ற 19ஆவது திருத்தத்தின் அடிப்படையிலான  சிறகு வெட்டப்பட்ட நிறைவேற்றதிகார ஜனாதிபதி முறை நடைமுறையில் இருக்கும். அந்த ஜனாதிபதியாக அடுத்து யார் வருவார் என்பதுதான் இப்போது மேடைகளில் பேசப்பட்டு வருகின்றது.

இந்தப் பேச்சுக்களில் போட்டியிடாமலே திடீர் என நிறைவேற்றதிகார ஜனாதிபதியானவரும் உண்டு. அவர்தான் டி.பி.விஜேதுங்க. ஜே.ஆருக்கு பிறகு இரண்டாவது நிறைவேற்றதிகார ஜனாதிபதியாக மக்களால் தெரிவு செய்யப்பட்ட ஆர். பிரேமதாச இரண்டாவது முறைக்கான தேர்தலை எதிர்கொள்ளாமலே இறந்துபோனார்.

 அது இயற்கை இறப்பாக அல்லாமல் கொலையாக அமைய அவசரமாக அந்த இடத்திற்கு தெரிவானவர் அப்போதைய பிரதமர் டி.பி.விஜேதுங்க. அந்த அதிகாரமிக்க பதவியை அனுபவிக்க கிடைத்த அதிர்ஷ்டசாலி அவர் மட்டும்தான். அந்த இடத்திற்கு அவர் வருவார் என அவர் உட்பட யாரும் எதிர்பார்த்திருக்கவில்லை. அந்த பதவிக்காக போட்டியிட்டு வெற்றி பெற முடியாது போன துரதிர்ஷ்டசாலி ரணில் விக்கிரமசிங்க.

டி.பி.விஜேதுங்கவின் பதவிக்காலம் ஆர்.பிரேமதாசவின் எஞ்சிய முதல் பதவிக்காலமாக அமைந்து 1994 ஆம் ஆண்டு அடுத்த தேர்தல் வந்தபோது அதில் ஐக்கிய தேசிய கட்சியின் வேட்பாளராக நின்றிருக்க வேண்டியவர் ரணில் விக்கிரமசிங்க. அவருக்கு எதிராக சந்திரிகா போட்டியிட்டபோது மேல் மாகாண சபை முதலமைச்சராக அப்போதுதான் பிரதமரா ஆகியிருந்த சந்திரிகாவைவிட 17 வருட தொடர் ஆட்சியில் பலமாக இருந்த ஐக்கிய தேசிய கட்சி யின் இளம் தலைவராக கல்வி அமைச்சராக ஜே.ஆரின் வாரிசாக வளர்ந்து வந்திருந்தவர் ரணில். 

எனினும் ஆர்.பிரேமதாச ஆட்சிக்காலத்தில் அதிருப்தியுற்று ஐ.தே.கவில் இருந்து வெளியேறியிருந்த லலித் - காமினி இரட்டை ஆளுமைகளில் லலித் அத்துலத் முதலியும் இறந்த பின்னர் பிரேமதாசவும் இறந்த பின்னர் ஐக்கிய தேசிய கட்சிக்குள் மீண்டும் உள்நுழைந்த காமினி திசாநாயக்க அந்த வாய்ப்பினை தனதாக்கிக்கொண்டார்.

 ரணிலோடு ஒப்பிடும்போது காமினிக்கு அந்த ஆளுமையும் இருந்தது. அவரும் வேட்பாளராக தெரிவாகியிருக்கும்போது சொல்லப்பட ரணிலின் ஆளுமையைவிட காமினியின் துணைவியாரின் விதவைக்கோலத்தை நம்பியது ஐ.தே.க. அங்கு ஆரம்பித்த சரிவு சந்திரிகாவை ஜனா திபதியாக்கியது. 

அவரது இரண்டாவது தேர்தலில் முதலாவதை விட அதிகாரமிக்கவரான சந்திரிகாவை ரணிலால் வெல்ல  முடியாது போட்டியிட்டும் தோல்வியுற்றார். அடுத்து வந்த 2005 ஆம் ஆண்டு தேர்தலில் மஹிந்தவிடம் போட்டியிட்டு தோல்வியுற்றார். அடுத்து 2010இல் தான் தோல்வியடையக்கூடும் எனும் அச்சத்தினாலேயே சரத் பொன்சேகாவை துரும்புச் சீட்டாக இறக்கிவிட்டார். அடுத்து 2015 ஆம் ஆண்டு தான் இறங்கினால் தோல்வி என உணர்ந்தே மைத்திரிபாலவை பொது வேட்பாளராக இறக்கிவிட்டு ஒதுங்கி நின்றார். 

ஆக 1994இல் நழுவிய வாய்ப்பு தொடர் தோல்வி அல்லது தோல்வி அச்சத்தினால் அதிகாரமிக்க அந்த ஜனாதிபதி பதவியை அடையவிடாமல் அவரை துரதிர்ஷ்டவா தியாக்கியது. ஐ.தே.க. ஆசைபடுவதுபோல அடுத்த ஜனாதிபதியாக ரணில் வரக்கூடும். ஆனால் அது 'நிறைவேற்றதிகார ஜனாதிபதி' பதவியில்லை என்பது அவருக்கு துரதிர்ஷ்டம். ஜே.ஆர். நாட்டிய மரம் அவரது வாரிசுக்கு வாய்க்கவேயில்லை.

(நன்றி வீரகேசரி - 01.02.2018)

அரசியல் என்றாலே 'நடிப்பு'  என்று   பொதுவாக சொல்லப்பட்டாலும்  நடிகர்களும் அரசியலில் தமது ஆதிக்கத்தை கொண்டுள்ளார்கள். தென்னிந்திய அரசியலில் மாத்திரமல்ல, இலங்கை அரசியலிலும் இந்த 'நடிப்பு' அரசியலும் , அரசியலில் 'நடிப்பும்' காலங்காலமாக இருந்து வருகின்றது.  

தமிழக அரசியலை பொறுத்தவரையில், சினிமா ஸ்டார்களின் அரசியல் ஆதிக்கம் மக்கள் மனதில் தொடர்ச்சியாக இடம்பிடித்து வந்தது. இதன் ஆரம்பம் புரட்சித் தலைவர் எம்.ஜி.ஆரின் அரசியல் பிரவேசத்திலிருந்து ஆரம்பித்து சுமார் மூன்று  தசாப்த காலம்  தமிழக மக்கள் மனதில் குடிகொண்டிருந்ததை யாரும் மறந்து விட முடியாது.  

கதாநாயகர்களை முதன்மையாக ஏற்றுக்கொண்ட தமிழக மக்கள் அவ்வாறல்லாதவர்களை தலைமையாக ஏற்றுக்கொள்வதில் எப்படி பின்னடைந்தார்கள் என்பதை 2016 ,அக்டோபர் மாதத்தின்  பின்னர் 2017ஆம் ஆண்டு முடியும் வரையிலான காலப்பகுதி தெட்டத் தெளிவாக உணர்த்தியுள்ளது. இவ்வாறான நிலைமையில் தமிழக மக்களுக்கு ஏற்பட்டிருக்கின்ற  தலைமைத்துவ வெற்றிடத்தை நிரப்பும் வகையில் ரஜினியின் அரசியல் பிரவேசம் அமைந்துள்ளது. இன, மத,  சாதி பேதமற்ற   ஆன்மீக அரசியலை முன்னெடுத்து அதனூடாக  அழுக்கடைந்த தமிழக அரசியலை தூய்மைப் படுத்துவேன் என்ற கோஷத்துடன் ரஜினி தனது அரசியல் பிரவேசத்தை அறிவித்துள்ளார். 

தமிழகத்தில், 234 தொகுதிகளிலும் போட்டியிட்டு மக்கள் என்னை ஏற்றுக்கொண்டால் அவர்களுக்கு கொடுத்த வாக்குறுதிகளை காப்பாற்றுவேன். தவறும் பட்சத்தில் தான் பதவி யேற்று மூன்று வருடங்களில் பதவியைத் துறப்பேன் என்றும் தெரிவித்துள்ளார் ரஜினி... இந்த அறிவிப்பு பலருக்கு சந்தோஷத்தை கொடுத்திருந்தாலும் சிலருக்கு சலிப்பையும் கொடுக்கத் தவறவில்லை. 

காமராசருக்குப் பின்னர் தமிழகத்தில் மக்கள் தலைவர் என்று பெயரெடுத்த கருப்பையா மூப்பனாரும், தமிழகத்தின் முக்கிய அரசியல் திருப்பங்களுக்குப் பின்னாலிருந்த சோ.ராமசாமியும் 20 வருடங்களுக்கு முன்பே  ரஜினிகாந்தை அரசியல் களத்துக்குள் அழைத்து வர ஆசைப்பட்டார்கள்.  அச்சந்தர்ப்பத்தில் ரஜினி அரசியலுக்கு  வரவேண்டும் என்று சில அவதானிகள்  கெஞ்சிய சந்தர்ப்பங்களும் 21 வருடங்களுக்கு முன்பு இடம்பெற்றிருந்தமையும் இங்கு மறந்துவிட முடியாது. அக்காலக்கட்டத்தில்  தனது அரசியல் பிரவேசத்தை கவனமாக தவிர்த்த ரஜினி தற்போது அரசியலுக்குள் வருவதாக அறிவித்து தமிழக அரசியலில்  ஒரு திருப்பத்தை ஏற்படுத்த முனைந்துள்ளார். .

''கட்சியெல்லாம் இப்ப நமக்கெதுக்கு, காலத் தின் கையில் அது இருக்கு...'' என்ற பாடலுக்கு  நடித்த ரஜினிக்கு இப்போது  காலம் கனிந்திருக்கிறது. இந்த கனிவு தமிழக அரசியலில் ஒரு திருப்பத்தை ஏற்படுத்தும் என்றுபல்வேறு தரப்பி னராலும் கருத்துக்கள்  எழும்பியுள்ளன.  இந்தியாவுக்கு மாத்திரமல்ல உலகத்துக்கே ஒரு 'ஸ்டார்'  ஆக இருந்த ரஜனி அரசியலிலும் தான் ஒரு 'ஸ்டார்' ஆக தன்னை வெளிப்ப டுத்துவார்  என்ற எதிர்பார்ப்பு பலதரப்பினர் மனதில் இருந்தா லும்,   அரசியல் அறிவிப்பு க்கு பின்னர் அவர் மீது எழுப்பப் பட்டுள்ள  விமர்சனங்களும்  தமிழகத்தில் உள்ள சில மூத்த அரசியல்வாதி களின் அறிக்கைளும் ரஜினிக்கு பெரும் சவாலாக இருக்குமா என்றும் எண்ணத் தோன்றுகிறது. 

தமிழக மக்களிலிருந்து ரஜினியை பார்ப்பதா அல்லது ரஜினியில் இருந்து

தமிழக மக்களை பார்ப்பதா? என்ற நிலைமையும் இப்போது உருவாகியுள்ளது. ரசிகர்கள் ஆவலுடன் எதிர்பார்த்த அந்த 96ஆம் ஆண்டு அரசியலுக்குள் வருவதற்கு சங்கடப்பட்ட ஸ்டார் 21  ஆண்டுகளுக்குப் பின்னரான இந்த அறிவிப்புக்கு என்ன காரணமாக இருக்கும் என்று பலரும் பலதரப்பட்ட கருத்துக்களை தெரிவித்து வருகின்றனர்.  

தமிழகத்தை பொறுத்தவரையில், அண்ணா திராவிட முன்னேற்ற கழகம், திராவிட முன்னேற்ற கழகம் ஆகிய இரு பிரதான கட்சிகளில் சிறந்த தலைமைத்துவம் தற்போது இல்லை என்பதை  2017ஆம் ஆண்டு தமிழக செயற்பாடுகள் தெட்டத் தெளிவாக உணர்த்தியுள்ளன. ஜெயலலிதாவின்  மறைவிற்குப் பின்னர் அ.தி.மு.க.வில் ஆளுமை மிக்க தலைமை இல்லை என்பது அ.தி.மு.க.வில் ஏற்பட்ட   உட்கட்சி மோதல்கள், பிளவுகள் என்பன தெளிவாக வெளிப்படுத்தியள்ளன. 

அதேபோல, திராவிட முன்னேற்ற கழகத்தில், கலைஞர் கருணாநிதி உயிருடன் இருந்தாலும் அரசியல் செயற்பாட்டில் ஈடுபட முடியாதுள்ளார். அவரது வாரிசுகளிடமும் சிறந்ததொரு தலைமைத்துவம்  இல்லை என்பதை அண்மையில்,  நடந்து முடிந்த ஆர்.கே. நகர் தேர்தலின் வெளிப்பாடும் தெளிவான பதிலை தந்துவிட்டது. ஆக இவ்விரு கட்சிகளிலும் சிறந்த தலைமைத்துவம் இல்லை என்பதை புலப்படுத்தியுள்ளது. 

தமிழகத்தின் ஆளுமைகளாக ஜெயாவும் கருணாநிதியும் இருக்கும் காலப்பகுதியில் ரஜினி தனது அறிவிப்பை வெளியிடுவதற்கு தயங்கினார். தேர்தலில்  வெற்றி, தோல்விகள் ஒரு புறமிருக்க அவர்களுக்கு ஈடு கொடுக்கின்ற வகையில் ரஜினியால் அரசியல் செய்திருக்க  முடியாது என்பதை மற்றவர்களை விட ரஜினி நன்றாக அறிந்திருந்தமையினாலேயே அவர் நேரடி அரசியலில் இறங்குவதற்கு பின்வாங்கினார்.  

ஹீரோவாக ரஜினியை ஏற்றுக்கொண்ட சமூகம் தலைவராக ஏற்றுக்கொள்ளுமா? என்ற கேள்வியும் எழத்தான் செய்கின்றது.  ஜெ.யின் இறப்பின் பின்னர் அதாவது 2016ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதத்தின் பின்னர் இன்று ஒரு வருடமும் கடந்து விட்ட  நிலையில் இரு கட்சிகளிடையே  தலைமைத்துவம் இல்லாத பட்சத்தில்  பலமான , சிறந்த ஆளுமையை  எதிர்பார்க்கும் தமிழக மக்களுக்கு நிவாரணமாக ரஜினியின் வருகை அமையுமா?

சுமார் மூன்று தசாப்த காலமாக திராவிட கட்சிகள் தமிழ் நாட்டை ஆட்சி செய்து வந்த நிலையில், ரஜினியின் திடீர் அறிவிப்பு திராவிட ஆட்சிக்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்துவிடுமா? என்றும் எண்ணத் தோன்றுகிறது. தமிழகத்தைப்பொறுத்த வரையில் திராவிட கட்சிகளே மாறி மாறி ஆட்சி செய்து வந்துள்ளன. இந்நிலையில் ரஜினியின் புதிய கட்சியின் உருவாக்கம் என்பது திராவிட கட்சிகளுக்கு சவாலாகவும் இருக்கின்றது எனலாம். 

தலைமைப்பதவி/ பொறுப்பு என்பது கற்ற கல்வியில் மாத்திரம் வந்துவிடாது. மக்கள் அந்த தலைமையை ஹீரோவாக ஏற்றுக்கொள்ளும் போதுதான் தலைமை தனது பதவியை சிறப்பாக கொண்டு செல்ல முடியும்.  சினிமாவில் மக்கள் மனதில் ஸ்டாராக இடம் பிடித்த ரஜினி  அரசியல் ரீதியில் மக்கள் மனதில் ஸ்டாராக இடம்பிடிக்க முடியுமா? என்ற சவாலும் அவர் முன் இருக்கின்றது. 

சமூகம் சார்ந்த,  சமூக மாற்றத்துக்காக சிந்திக்கும் இளைஞர்கள் அனைவரும் சினிமாவை எடுப்பதற்கே தற்போது முயற்சித்துக் கொண்டிருக்கின்றனர். சினிமாவில் இருப்பவர்கள் எல்லாரும் அரசியல் செய்வதற்கு  முயற்சித்துக்கொண்டிருக்கின்றனர். இந்த யதார்த்த நிலைமையே இப்போது தமிழகத்தில் இருக்கின்றது.

அரசியல் சிந்தனைகளைக்கொண்டு சினிமா எடுக்க வேண்டும் என துடிதுடிப்போடு சினிமா உள்ளே வரும் இளைஞர்கள், அந்த சிந்தனைகளைக்கொண்டு மக்களுக்கான  அரசியலை கையில் எடுக்காதவரை துடிதுடிப்போடு  சினிமாவில் இயங்கிக் கொண்டிருக்கும் நடிகர்கள் அரசியலுக்கு வருவதை தடுக்க முடியாது.

நன்றி வீரகேசரி (04.01.2017)

தேர்தல் காலத் திருவிழாக்கள் ஆரம்பித்த பின்னர் சகலரது காதுகளிலும் ஒலிக்கும் ஒரு சொல் 'தாவல்கள்'. அந்த வகையில் உள்ளூராட்சி மன்றத் தேர்தல்கள் விரைவில் நடைபெறும் என சில மாதங்களுக்கு முன்னர் அறிவிக்கப்பட்ட உடனேயே கட்சித்தாவல்கள் தொடர்பான பேரம்பேசல்கள் ஆரம்பித்துவிட்டன. இடம்பெற்ற பேரம்பேசல்களுக்கு அமைய இன்று கிரமமாக நாளாந்தம் கட்சித்தாவல்கள் இடம்பெற்று வருகின்றன. 

ஊடகங்களின் நாளாந்த செய்தியாகவும் இதனை அவதானிக்கின்றோம்.  இந்த தாவல்கள் தொடர்பில் பொதுமக்கள் மத்தியில் இருந்து பல நையாண்டியான, நகைச் சுவையான கருத்துக்களையும் கேட்கத் தவறவில்லை. இந்த கட்சித் தாவல்கள் வெறுமனே இந்தத் தேர்தலுக்கு மாத்திரமா  என்று பார்த்தால் இல்லை என்று தாராளமாகக் கூறலாம். ஏனெனில்,  குட்டி தேர்தல் முதல் மெகா தேர்தல்கள் வரை இவ்வாறான நிலைமையே காணப்படுகின்றது.

இவ்வாறான தாவல்கள் இருப்பதாலேயே இன்று பல முதிர்ச்சியடைந்த அரசியல் வாதிக ளும் வளர்ந்து வரும் சில அரசியல்வாதிகளும் தம்மை அரசியலில் தக்கவைத்துக் கொள்ள சிறந்த உத்தியாகவே இந்த தாவல்களை கையாளுகின்றனர் என்பது கண்கூடாக காணக்கூடி யதாக இருக்கின்றது. 

கட்சித்தாவல் என்பது ஒரு தடைசெய்யப்பட்ட விடயமாகவே பல நாடு களில் சட்ட முறைமையாக இருக்கின்றது. அந்தவகையில், இலங்கையில் கட்சித்தாவல்களுக்கு ஒரு வரலாறு உண்டு என்பதையும் நாம் இங்கு மறந்து விட முடியாது. 

இலங்கையின் அரசியல் வரலாற்றில் முதலாவதாக கட்சித்தாவல் அதாவது  ஆளுங்கட்சியிலிருந்து விலகிச்சென்ற பெருமை  எஸ்.டபிள்யூ.ஆர்.டி.பண்டார நாயக்கவையே சாரும். 1951ஆம் ஆண்டில்ஆ ளும் கட்சியான ஐ.தே.கவிலிருந்து விலகினார்.

1964ஆம் ஆண்டு சி.பி.த.சில்வா 13  எம்.பி.க்.களுடன் அரசாங்கத்திலிருந்து எதிர்க்கட்சியான ஐ.தே.கட்சியில் இணைந்தார். அக்காலகட்டங்களில் நாட்டை வழிநடத்திய   சோல்பரி அரசியல் யாப்பில் கட்சி தாவுவதற்கு தடை இருக்கவில்லை.

நிறைவேற்று அதிகாரம் கொண்ட ஜனாதிபதி ஆட்சிமுறையை கொண்ட  1978ஆம் ஆண்டு அரசியல் யாப்பில் (தற்போது நடைமுறையில் இருப்பது) கட்சி தாவுவது தடை செய்யப்பட்டிருந்தது.  ஆனால், 1999இல் இந்தத் தடையை நீக்கும் வகையிலும், கட்சி தாவுவதை சட்டபூர்வமாக்கும் வகையிலும் உயர்நீதிமன்றம் தீர்ப்பளித்திருந்தமையும் இங்கு குறிப்பிடத்தக்கது. 

அரசாங்கத்திலிருந்து வெளியேறுகின்றவர்களில் பெரும்பாலானோர் அவர்களின் அரசியல் எதிர்காலம் பற்றி,    இருப்பு பற்றி அச்சம் கொண்ட நிலையிலேயே வெளியேறி யுள்ளனர். அரசாங்கத்திற்கு சென்றவர்கள் வெகுமதிகளுக்காகவும் பதவிகளுக்காகவும் சென்றதாகவே பரவலாக பேசப்படுகிறது. 

உண்மையில் ஒவ்வொரு கட்சிகளிலும் உள்ள உறுப்பினர்களின் வரலாறுகளை பார்க்கும்போது பெரும்பாலும் ஏதாவது ஒரு பிரதான கட்சியில் இருந்து வெளியேறிவர்களாக இல்லாவிடின் அக்கட்சி பலவீனமடையும் போது தம்மை அரசியலில் தக்கவைத்துக்கொள்வதற்காக கொள்கை மாற்றத்தை மேற்கொண்ட வர்களாகவும் காணப்படுகின்றனர்.

தேர்தல்கள் மூலம் தவால்கள் இன்று அதிகரித்துள்ள நிலையில், பிரதான கட்சிகளே பிளவுட்ட நிலைக்குள்ளாகியுள்ளது. இவ்விடத்தில் 2015 ஆம் ஆண்டு .நடைபெற்ற ஜனாதிபதித் தேர் தலை நினைவுகூரவேண்டும். 

2015ஆம்  ஜனாதிபதித் தேர்தல் நடைபெறவுள்ளது என அறிவித்த மறுகணமே வேட்பாளர்களுக்கு பஞ்சம். யாரை நிறுத்துவது என்பது பற்றி ஒவ்வொரு பிரதான கட்சிகளுக்குள்ளும் பேசப்பட்டு வந்த விடயம். இந்த நிலையில் ஸ்ரீலங்கா சுதந்திரக்கட்சியில் சுமார் 48 வருடகாலமாக இருந்து அதனுள் சுமார் 13 வருடங்கள் கட்சியின் பொறுப்பான செயலாளர் பதவியை வகித்து வந்த அப்போதைய ஜனாதிபதி வேட்பாளராகவும் இப்போது ஜனாதிபதியாக இருக்கும் மைத்திரிபால சிறிசேனவின் கட்சித்தாவலை வரலாறு மறந்து விடாது. 

 இலங்கையின் மூத்த கட்சிகளில் ஒன்றான ஸ்ரீ லங்கா சுதந்திரக்கட்சியில்  இருந்து விலகி தான் ஒரு பொதுவேட்பாளராக களமிறங்கினார். மக்கள் மனதிலும் ஒரு நம்பிக்கை ஏற்பட்டது. தான் .தேர்தலில் வெற்றி பெற்றாலும் எந்தவொரு கட்சிசார் உறுப்பினராகவும் இல்லாதவராகவே இருப்பேன் என அவரது அறிவிப்பு இருந்தது. உண்மையில் கட்சி சாராத ஒருவர் .ஜனாதிபதியாக இருந்தால் மக்களுக்கு பொதுவாக சிறுபான்மையின மக்கள் பெரிதும் நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் வாக்களித்து வரவேற்றனர். அவர் மீது மக்கள் நம்பிக்கையும் வைத்திருந்தனர். அதன் மூலம் தேசிய அரசாங்கமும் உருவானது. 

ஆனால், அதன் நிலையில் இன்று மாற்றம் ஏற்பட்டுள்ளதை அவதானிக்கலாம். அன்று அக்கட்சியில் இருந்து தாவி வந்த இவர் இன்று அக்கட்சியை காப்பாற்றும் பிரயத்தனங்களில் ஈடுபட்டு வருகின்றார் என்பதை அவதானிக்கக் கூடியதாக இருக்கின்றது. அவரது நாளாந்த செயற்பாடுகள் மூலம். இப்போது  அவர் ஒரு கட்சியின் தலைவராகவே பார்க்கப்படுகின்றார். எந்தவொரு காட்சியையும் சாராது வந்த இவர் ஐந்து வருடங்களில் மாற்றத்தை ஏற்படுத்துவார் என்றே மக்கள் நம்பியிருந்தனர்.  ஆனால்?

பொதுவாக ஜனாதிபதி என்பதை விட கட்சியின் தலைவராகவே இவர் பார்க்கப் படுகின்றார். அதுபோலவே அவரும் நடந்துகொள்கின்றார். அதற்காக ஏனைய கட்சிகளில் இருந்து கட்சி தாவி வருபவர்களை சேர்த்துக்கொண்டு அவர்களுக்கு அமைச் சுப்பதவிகளையும் வழங்கிவருகின்றார். கட்சி தாவி வந்த பாராளுமன்ற உறுப்பினர் சிறியாணிக்கு  உள்ளூராட்சி இராஜாங்க அமைச்சர் பதவி நியமனத்தையும் வழங்கினார் என்பதையும் இங்கு சுட்டிக்காட்டலாம். 

தங்களது வெற்றியை உறுதிப்படுத்திக்கொள்வதற்காகவும் தம்மை அரசியலில் இருந்து தம்மை ஓரங்கட்டிவிடக்கூடாது என்பதற்காகவும் கட்சி தாவியுள்ளவர்கள் ,மீண்டும் அவர்களது கட்சிக்குள் தாவி அந்தக் கட்சியை காப்பாற்ற வேண்டும் என இவர்போலவே நினைத்தால் இவர் இப்போது உள்வாங்கிக்கொண்டதற்கு என்னபலன். 

 ஒரு கட்சியில் போட்டியிட்டு மக்களின் வாக்குகளை பெற்று வென்று பதவிகளை பெற்றவர்கள், அவர்களுக்கு வாக்களித்த மக்களை கேட்காமலேயே இன்னொரு கட்சிக்கு தாவி தொடர்ந்து பதவிகளில் இருப்பது எந்தவிதத்திலும் தார்மீக நியாயப்பாடுகளை கொண்டதாக இருக்கமாட்டாது.

கடந்த இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு மேலாக இழுபறி நிலையில் கிடந்த இலங்கையின் உள்ளூராட்சி மன்றங்களுக்கான தேர்தல்கள் வருட இறுதியில் இடம்பெறக்கூடிய சாத்தியங்கள் பற்றி இந்த வார செய்திகள் அரசியல் களத்தில் வெளியாகியுள்ளன. இலங்கை மன்றக் கல்லூரியில் இடம்பெற்ற நிகழ்வொன்றில் ஜனாதிபதி இதுபற்றி கருத்துத் தெரிவித்துள்ளார். தேசிய சகவாழ்வு கலந்துரையாடல் அரச கரும மொழிகள் அமைச்சர் மனோ கணேசனும் தன் பங்குக்கு உள்ளூராட்சி மன்ற தேர்தல்கள் கலப்பு முறையில் நடக்கவுள்ளதாகவும் அது சிறுகட்சிகளுக்கு கிடைத்த வெற்றி என்றும் அறிக்கை விட்டுள்ளார்.

இந்த கலப்பு முறை என்றால் என்ன என்ற 'குழப்பம்' இவ்வளவு நாளும் அரசியல்வாதிகளுக்கு இருந்தமையே தேர்தல்களின் தாமதத்திற்கு ஒரு காரணம் என்று கொள்ளலாம். அரசியல்வாதிகளுக்கு இருந்த ‘குழப்பம்’ இனி வாக்காளர்களுக்கு வரப்போகின்றது. காரணம் விகிதாசார தேர்தல் முறை கலப்பு முறையாக மாறுவது மட்டுமல்ல வேட்பாளர்களின் எல்லைப்பிரதேசங்களும் மாற்றம் அடையப்போகின்றது. வாக்காளர்களுக்கு இருந்த விருப்பு வாக்கு முறை இல்லாமல் ஆகப்போகின்றது. மறுபுறம் பெண்களின் பங்களிப்பு உள்ளூராட்சி மன்றங்களில் 25 வீதமாக அமைய வேண்டும் எனும் சட்ட திருத்தமும் கொண்டு வரப்பட்டுள்ளது.

இங்கு மேற்சொன்ன முறைமைகளை எல்லாம் உள்ளூராட்சி சபை சட்டத்தில் உள்வாங்கும் திருத்தம் எதிர்வரும் வாரங்களில் பாராளுமன்றத்தில் சமர்ப்பிக்கப்படும் எனவும் எதிர்பார்க்கப்படுகின்றது. எனவே அனைவரும் ஆவலோடு எதிர்பார்த்து காத்திருக்கும் அந்த உள்ளூராட்சிமன்ற தேர்தல்கள் இதுவரை எவ்வாறு நடந்தேறின. இனி எவ்வாறு நடைபெறப்போகின்றன. பெண்களுக்கான 25 சதவீத ஒதுக்கீடு சாத்தியமா? என இந்த வார 'அலசல்' ஆராய்கிறது.

 விகிதாசார முறையும் விருப்பத்தெரிவு முறையுமாக இருந்த  தேர்தலே பாராளுமன்றம், மாகாண சபை, உள்ளூராட்சி மன்றங்கள் ஆகியவற்றில் நடைமுறையில் இருக்கின்றது. விகிதாசார முறையில் கட்சிகள் பெற்றுக்கொண்ட  ஆசனங்களின் எண்ணிக்கை தீர்மானிக்கப்படும். பின்னர் அந்த கட்சிகளுக்குள் யாரை வாக்காளர்கள். விரும்பினார்கள் என்பதை விருப்பத்தெரிவாக யாருடைய இலக்கத்தை மக்கள் தெரிவு செய்தார்களோ அதன் வாக்குகளின் எண்ணிக்கை ஒழுங்கில் தெரிவு செய்யப்படுவார்கள்.

கடந்த கால்நூற்றாண்டுக்கு மேலாக உள்ளூராட்சி மன்றங்களான மாநகரசபை, நகரசபை, பிரதேசசபை ஆகிய மூன்றிலும் இந்த முறைமையே பின்பற்றப்பட்டு வந்தது. ஒரு பிரதேச சபையின் கீழ் 100 கிராம சேவகர் பிரிவுகள் அமைந்துள்ளதெனில் குறித்த பிரதேச சபை தேர்தலில் போட்டியிடும் வேட்பாளர் 100 கிராம சேவகர் பிரிவுகளில் இருந்தும் தமக்கான விருப்பு வாக்குகளைப் பெறலாம். கொழும்பு மாநகர சபைக்கு போட்டியிடும் ஒருவர் வெள்ளவத்தையிலும், மட்டக்குளியிலும், பொரளையிலும் என எல்லாத்திசைகளிலும் வாக்குகளை சேகரிக்க முடியும்.

இப்போது முன்மொழியப்பட்டுள்ள கலப்பு முறை என்பது வேறு வகையானது. பிரதேச சபையோ அல்லது நகரசபையோ அல்லது மாநகர சபையோ அதற்குள் உருவாக்கப்பட்டிருக்கும் 'வட்டாரத்திற்குள்'  மாத்திரமே ஒரு வேட்பாளர் தமக்கான வாக்குகளைக் கோர முடியும். ஒரு வட்டாரம் என்பது இரண்டு அல்லது மூன்று கிராம சேவகர்கள் பிரிவுகளை உள்ளடக்கியதாக இருக்கும். இந்த வட்டாரங்களை தீர்மானிக்கும் செயற்பாடே 'எல்லை மீள்நிர்ணயம்' என கடந்த சில வருடங்களாக பரவலாக பேசப்பட்டது. 

கடந்த ஆட்சி காலத்தில் மேற்கொள்ளப்பட்ட 'எல்லை மீள் நிர்ணயம்'  உரிய முறையில்  மேற்கொள்ளப்படவில்லை. முன்னாள் அமைச்சர் பசில் ராஜபக் ஷ சூட்சுமமான முறையிலே தங்களது ஆட்சியை உள்ளூராட்சி மட்டத்தில் அதிகாரத்தில் தக்கவைத்துக்கொள்ளக்கூடியதாக எல்லை மீள்நிர்ணயத்தை செய்துள்ளார் என்பது பரவலான குற்றச்சாட்டாக எழுந்தது.

குறிப்பாக ஐக்கிய தேசிய கட்சியும் சிறுகட்சிகள், சிறுபான்மை கட்சிகளும் இந்தக் குற்றச்சாட்டை முன்வைத்தன. அதேநேரம் வட்டார முறையிலமைந்த கலப்பு முறையில் உள்ளூராட்சி மன்ற தேர்தல்கள் சட்டம் 2012 ஆம் ஆண்டு திருத்தப்பட்டும் இருந்தது. எனவே எற்கனவே இருந்த 'விகிதாசார விருப்புமுறை' அடிப்படையில் தேர்தலை நடத்த முடியாமலும் உத்தேச வட்டார முறையில் எழுந்த குற்றச்சாட்டுகளுக்கு விடை காணாமலும் அரசாங்கத்தினால் உள்ளூராட்சி மன்றத் தேர்தல் பிற்போடப்பட்டு வந்தது.

எனவே தற்போதைய சட்டதிருத்தத்திற்கு ஏற்றதாக வட்டார முறையில் தேர்தலை நடாத்த கடந்த ஆட்சியில் மேற்கொள்ளப்பட்ட  எல்லை மீள் நிர்ணயத்தை 'சரிபார்க்கும்' தேவை அரசாங்கத்துக்கு எழுந்தது. ஓய்வுபெற்ற காணி அமைச்சின் செயலாளரான அசோக்க பீரிஸ் தலைமையில் எல்லை மீள்நிர்ணயத்தை சரிபார்க்கும் குழுவொன்று நியமிக்கப்பட்டது. எல்லை மீள்நிர்ணயத்தின் மீது அதிருப்தியுடையோர் தமக்கு முறைப்பாடு செய்யலாம் என குழு விடுத்த அறிவித்தலுக்கு அமைய கட்சிகள், சமூக ஆர்வலர்கள் தமது முன்மொழிவுகளை குழுவுக்கு சமர்ப்பித்தனர்.

எப்படியோ இப்போது அந்த எல்லை மீள்நிர்ணயம் வர்த்தமானி அறிவித்தலாக வெளியிடப்பட்டு இன்று ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட வட்டாரங்கள் நாட்டில் உருவாக்கப்பட்டுவிட்டன.

அதேநேரம் தேர்தல் முறைமையிலும் மாற்றத்தைக்கொண்டு வந்த முன்னைய அரசாங்கம்  ஒரு சபைக்கு தேவையான 72 சதவீதமான உறுப்பினர்களை வட்டார முறையில் இருந்தும் எஞ்சிய 28 சதவீதமான உறுப்பினர்களை விகிதாசார முறையிலும் உள்வாங்கும் வகையில் தீர்மானித்திருந்தது. இதற்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்த சிறுகட்சிகள் 60 சதவீதமான உறுப்பினர்களை வட்டாரத்திற்கான ஆசன முறையிலும் 40 சதவீதமான உறுப்பினர்களை விகிதாசார முறையிலும் தெரிவு செய்ய வேண்டும் எனும் கோரிக்கையை முன்வைத்தன. இப்போது இந்த கோரிக்கை ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டுள்ளதாகவே அமைச்சர் மனோகணேசன் தனது அறிக்கையிலே குறிப்பிட்டுள்ளார். 

அவ்வாறு ஏற்றுக்கொள்ளும் பட்சத்தில் தேர்தல்கள் நடைபெறும் விதம் பின்வருமாறு அமையலாம். குறித்த வட்டாரத்திற்கான வேட்பாளராக ஒரு கட்சியினால் ஒருவரே நியமிக்கப்படுவார். (அது பல் அங்கத்தவர் வட்டாரம் எனில் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட வேட்பாளர் ஒரு கட்சியினால் நிறுத்தப்படுவார்.) அவ்வாறு ஒவ்வொரு கட்சியில் இருந்தும் ஒவ்வொரு வேட்பாளர் ஒரு வேட்பாளர் நியமிக்கப்படும்போது அந்த கட்சிக்கு வழங்கப்படும் வாக்கும் அந்த வேட்பாளருக்கு வழங்கப்படும் வாக்கும் ஒரே வாக்காகவே அமையும். குறித்த வட்டாரத்தில் எந்த கட்சியின் வேட்பாளர் வெற்றிபெறுகிறாரோ அந்த வட்டாரத்தில் அவர் சார்ந்த கட்சி வெற்றி பெற்றதாக அறிவிக்கப்படும். உதாரணமாக 100 கிராம சேவகர்களைக்கொண்ட ஒரு பிரதேச சபையில் ஏறக்குறைய 30 முதல் 35 உறுப்பினர்கள் வட்டாரத்தில் இருந்து தெரிவு செய்யப்படுவார்கள்.

 இவ்வாறு தெரிவு செய்யப்படும் உறுப்பினர்களின் எண்ணிக்கை குறித்த பிரதேச சபையின் மொத்த உறுப்பினர் எண்ணிக்கையில் 60 மாகக் கொள்ளப்படும் எஞ்சிய 40  இந்த வட்டார தெரிவுக்கு மேலதிகமாக விகிதாசார முறையில் தெரிவுசெய்யப்படுவர். எனவே வட்டார முறையில் 30 உறுப்பினர்கள் தெரிவாகும் ஒரு பிரதேச சபைக்கு விகிதாசார முறையில் 20 உறுப்பினர்கள் தெரிவு செய்யப்படுவர். இந்த இருபது உறுப்பினர்களை தெரிவு செய்ய வட்டார முறையில் முழு பிரதேச சபைக்குமாக கட்சிகள் பெற்றுக்கொண்ட மொத்த வாக்குகள் அடிப்படையாகக் கொள்ளப்படும். அவ்வாறு கிடைக்கும் ஆசனங்களுக்கு யாரை நியமிப்பது என்பதை கட்சித் தலைமை முடிவு செய்யும். இந்த வேட்பாளர்களின் பட்டியல் முன்கூட்டியே தேர்தல்கள் ஆணைக்குழுவிடம் சமர்ப்பிக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும்.

இந்த விளக்கம் இதுவரை உள்ளூராட்சி மன்றம் தொடர்பில் வெளிவாரியாக கிடைக்கக் கூடிய தகவல்களை அடிப்படையாகக் கொண்டது. உள்வாரியாக இடம்பெற்றுக்கொண்டிருக்கின்ற சட்ட திருத்தம் எதிர்வரும் வாரம் பாராளுமன்றத்தில் சமர்ப்பிக்கப்படும்போது அறியக்கூடியதாக இருக்கும். இதுவரை கிடைக்கப்பெற்ற தகவல்களின் அடிப்படையில் இதுவரை காலமும் உறுப்பினராகப்போகும் வேட்பாளரைத் தெரிவு செய்வதற்கு வாக்காளருக்கு இருந்துவந்த உரிமை இனி இல்லாமல் செய்யப்படப்போகின்றமை தெளிவாகிறது.

கட்சி தெரிவு செய்யும் வேட்பாளர் ஒருவருக்கே வாக்காளர் வாக்களிக்க வேண்டும். இதனால் வாக்காளர் வசமிருந்த ஒரு உரிமை கட்சித் தலைமைக்கு போகிறது எனக் கொள்ளலாம். கட்சிப்பணியில் இல்லாத ஒருவர் வேட்பாளராக களமிறங்கி தனது செல்வாக்கினால் உறுப்பினராவது இதன் மூலம் தடுக்கப்படலாம். அதேநேரம் கட்சித் தலைமைக்கு விசுவாசம் காட்டும் எவரும் வேட்பாளராகும் சாத்தியமும் இங்கு உண்டு. விகிதாசார முறையில் இருந்து தெரிவு செய்யப்படுவர் யார் என்பதையும் கட்சித் தலைமையே தீர்மானிக்கும். 

ஆக மக்கள் வசம் இருந்த ஒரு தேர்தல் முறை கட்சிகளின் வசத்திற்கு மாற்றப்படுகின்றமையே இங்கு பெரும்பாலும் நிலவுகின்றது. ஆனால் மக்களால் தெரிவு செய்யப்பட்டும் பிரதேச எல்லை பெரிதாக இருப்பதன் காரணமாக தான் அளித்த வாக்குக்கு ஏற்ப சேவையை பெற முடியாதிருந்த மக்களுக்கு தனது கிராமசேவகர் பிரிவு எல்லைக்கு உள்ளாகவே ஒரு உறுப்பினர் கிடைக்கப் போகிறார் என்பது புதிய முறையின் பலமான அம்சமாகிறது.

வட்டார முறையிலும் விகிதாசார முறையிலும் உறுப்பினர்கள் தெரிவு செய்யப்படப் போகின்றமையால் பிரதேச சபை உறுப்பினர்களின் எண்ணிக்கை கிட்டத்தட்ட இருமடங்காக அமையப்போகின்றது. இதனால் பிரதேச சபை கட்டடங்கள் விரிவாக்கப்பட்டு சபை மண்டபங்கள் பெரிதாக்கும் தேவை எழக்கூடும். இதற்கெல்லாம் மேலாக பெண்களின் பிரதிநிதித்துவம் உள்ளூராட்சி மன்றங்களில் 25 சதவீதம் இருக்க வேண்டும் எனும் சட்டத் திருத்ததத்தையும் அரசாங்கம் ஏற்கனவே கொண்டுவந்துள்ளது. ஏற்கனவே இளம்வயதினருக்கு வாய்ப்பளிக்கும் ஏற்பாடுகள் உள்ளூராட்சி மன்ற தேர்தல்களில் பின்பற்றப்பட்டு வந்துள்ளது.

ஆக, ஒரே மூச்சில் தேர்தல் முறை, வட்டார முறை, பெண்களின் பங்களிப்பு, இளம் வயதினர் பங்களிப்பு, உறுப்பினர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரிப்பு என எல்லாவற்றையும் உள்ளடக்கியதாக உள்ளூராட்சி மன்றதேர்தல் அமையப்போகிறது. இந்த  'கலப்பு' தேர்தல் குழப்பமான முறையாகி வாக்காளர்களை கலக்கம் கொள்ள வைக்கப்போவதாகவே தெரிகிறது. அரசாங்கத்தையும் தான்.